40:50  malium,  inquit  sursum,  nempe  ut  intelligamus  illa  subiecta  fuisse  summi  Dei  imperio,  quemadmodum  postea  videbimus.  Sequitur,  23.  Et  sub  expansione  (vel  firmamento)  alae  ipsorum  rectae,  quaeque  ad  sociam  suam:  cuique  animali  duae  alae,  quibus  se  operiebat,  et  cuique  duae  alae  quibus  operiebant  se  corpora  sua  (vel  in  corporibus  suis).  Est  aliqua  in  verbis  obscuritas,  sed  quae  facile  tollitur  si  notemus  duos  esse  modos  tegendi.  Nam  alae  quae  tendebant  sursum,  operiebant  ipsa  animalia,  hoc  est  tegebant  facies:  aliae  autem  alae,  quae  connexae  erant  corporibus,  tegebant  corpus  ipsum.  Quidam  putant  esse  repetitionem,  alae  duae  quibus  se  tegebant,  alae  inquam  quibus  tegebant  se  et  corpora  sua,  inquiunt.  Sed  illud  mihi  videtur  absurdum.  Ego  itaque  non  dubito,  repeti  quod  ante  vidimus,  ex  quatuor  alis  binas  texisse  animalia,  nempe  sursum  quum  attollerentur,  et  coniunctae  essent  inter  se,  ut  ita  cuique  animali  esset  connexio  cum  altero.  Fuit  igitur  una  illa  tegendi  forma:  altera  autem,  quod  alae  submissae  erant,  quae  operirent  totum  corpus.  In  summa,  propheta  nihil  novum  adfert,  sed  inculcat  quod  ante  dixit.  Sequitur,  24.  Et  audivi  vocem  alarum  ipsorum,  sicuti  vocem  aquarum  magnarum  (vel  multarum),  sicuti  vocem  Dei  (vel  vocem  fortis,  aut  fortem,  quod  aliis  magis  placet)  quum  ambularent,  vocem  sermonis  sicuti  vocem  castrorum  (hoc  est  exercitus):  quum  starent  remittebant  alas  suas.  Quod  dicit  propheta  se  audisse  vocem  alarum,  explicatio  est  superioris  doctrinae,  ubi  dicebat  rotas  sequutas  fuisse  cursum  animalium,  et  stetisse,  nisi  quum  ab  animalibus  traherentur,  hoc  nunc  clarius  exprimit  per  vocem.  Scimus  voce  mandata  exponi  :  et  haec  est  communicatio  inter  homines,  ut  is  qui  imperium  habet,  ore  praecipiat  quid  velit  fieri.  Quoniam  ergo  quod  nuper  diximus  obscurum  erat,  rotas  agitari  ab  animalibus,  ideo  propheta  dicit  fuisse  vocem  in  motu  alarum.  Dixit  iam,  et  repetet  quievisse  animalia  interdum,  et  remisisse  alas  suas.  Quum  ergo  alae  ita  essent  demissae,  nullus  fuit  rotarum  motus  :  sed  ut  rotae  obtemperarent  agitationi  animalium,  dicit  alas  fuisse  vocales:  non  quod  rotae  praeditae  fuerint  auribus,  vel  quod  auscultare  potuerint  mandata.  Sed  non  potuit  aliter  propheta  exprimere  quod  iam  dixi,  nempe  vegetari  coelum  et  terram  motu  angelico,  nisi  diceret  in  illo  motu  esse  aliquid  simile  voci:  quasi  diceret,  quaecunque  accidunt  parere  Dei  imperio.  Obedientia  autem  haec  non  potest  concipi  nisi  vox  praecedat.  Nunc