24:50
datas
esse
mulieres
Hebraeas
quod
eas
sumere
iussit
Deus,
et
quod
illis
largiri
voluit:
quia
autem
non
nisi
de
suo
largitus
est,
iniustus
non
censebitur.
Ubi
verti
hospitem,
quidam
cohabitatricem
ponunt:
nec
magnopere
ad
rem
pertinet,
quia
ex
altera
voce
colligitur
permixtos
fuisse
Hebraeis
Aegyptios.
In
fine
versus,
quia
hebraice
legitur:
Ponetis
super
filios
vestros
et
super
filias
vestras,
fere
interpretantur
omnes
Ornare.
Ego
vero
potius
arbitror
notari
magnam
opum
congeriem,
ac
si
dictum
esset:
Non
modo
impetrabitis
quantum
poteritis
humeris
gestare,
sed
onerabitis
etiam
filios
vestros
et
filias.
CAPUT
IV.
1.
Tunc
respondit
Moses,
et
dixit:
Sed
ecce
non
credent
mihi,
neque
obedient
voci
meae
quia
dicent:
Non
apparuit
tibi
Iehova.
2.
Et
dixit
ad
eum
Iehova:
Quid
est
hoc
in
manu
tua?
Et
dixit,
Baculus.
3.
Tunc
dixit:
Proiice
eum
in
terram.
Et
proiecit
in
terram,
et
factus
est
serpens
et
fugit
Moses
a
conspectu
eius.
4.
Et
dixit
Iehova
ad
Mosen
:
Extende
manum
tuam,
et
apprehende
caudam
eius.
Et
extendit
manum
suam,
et
apprehendit
eum:
et
factus
est
baculus
in
manu
eius.
5.
Ut
credant
quod
apparuerit
tibi
Iehova
Deus
patrum
ipsorum,
Deus
Abraham,
Deus
Isaac,
et
Deus
Iacob.
6.
Et
dixit
Iehova
illi
rursum:
Induc
nunc
manum
tuam
in
sinum
tuum.
Et
induxit
manum
suam
in
sinum
suum,
et
ecce
manus
eius
leprosa
quasi
nix.
7.
Et
ait:
Reduc
manum
tuam
ad
sinum
tuum.
Et
reduxit
manum
suam
ad
sinum
suum:
et
postquam
extraxit
e
sinu
suo,
ecce,
reversa
est
sicut
caro
eius.
8.
Et
erit
si
non
crediderint
tibi,
neque
obedierint
voci
signi
prioris,
credent
voci
signi
posterioris.
9.
Erit
autem,
si
non
crediderint
etiam
duobus
signis
istis,
neque
obedierint
voci
tuae,
tunc
accipies
ex
aquis
fluvii,
et
effundes
in
aridam:
et
erant
aquae
quas
sumpseris
e
fluvio,
erunt
inquam
sanguis
in
arida.
1.
Tunc
respondit.
Recitat
hoc
capite
Moses
quam
cunctanter
Deo
paruerit,
non
pervicacia,
sed
timiditate.
Neque
enim,
ut
solent
refractariae
bestiae,
iugum
excutit,
sed
huc
illuc
declinat,
ne
sibi
aptetur.
Atque
hinc
melius
perspicere
licet
quanta
infirmitate
laboraverit,
ut
fides
eius
prope
esset
suffocata.
Ab
una
quidem
parte
voluntarius
fuit
ac
propensus
ad
obsequium
:
sed
quum
arduae
difficultates
contra
obsisterent,
ex
hac
lucta
emergere
non
potuit,
donec
tergiversando
effugia
omnia
tentasset.
Nec
certe
est
cur
valde
miremur
eum
ad
tempus
restitasse
:
quum
vix
ullum
cerneret
operae
suae
pretium.
Debuit
quidem,
fateor,
clausis
4
|