[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


2:50  [CO  2.50]  esset  finis;  et  ut  verbum  nullum  fiat,  satis  ex  tot  corruptelis  apparet  quam  horribilis  sit  humanae  mentis  caecitas.  Rude  et  indoctum  vulgus  omitto.  Sed  inter  philosophos  qui  ratione  et  doctrina  penetrare  in  coelum  conati  sunt,  quam  pudenda  est  varietas?  ut  quisque  altiore  ingenio  praeditus  fuit,  arteque  et  scientia  limatus,  ita  speciosos  colores  suae  sententiae  inducere  visus  est;  quos  tamen  omnes  si  propius  inspicias,  evanidos  esse  fucos  reperies.  Argute  sibi  visi  sunt  dicere  Stoici,  posse  elici  ex  cunctis  naturae  partibus  varia  Dei  nomina  ,  neque  tamen  propterea  lacerari  unum  Deum.  Quasi  vero  non  iam  plus  satis  ad  vanitatem  proclives  simus,  nisi  multiplex  deorum  copia  nobis  obiecta  longius  et  violentius  nos  in  errorem  abstraheret.  Mystica  etiam  Aegyptiorum  theologia  ostendit,  sedulo  in  hoc  omnes  incubuisse,  ne  absque  ratione  desipere  viderentur.  Ac  primo  forte  intuitu  aliquid  tanquam  probabile  simplices  et  incautos  deciperet;  sed  nihil  unquam  excogitavit  ullus  mortalium,  quo  non  turpiter  corrupta  fuerit  religio.  Atque  haec  tam  confusa  varietas  Epicureis  et  crassis  aliis  pietatis  contemptoribus  audaciam  addidit,  ut  omnem  Dei  sensum  abiicerent.  Nam  quum  prudentissimos  quosque  certare  viderent  contrariis  opinionibus,  ex  eorum  dissidiis  et  frivola  etiam  vel  absurda  cuiusque  doctrina,  colligere  non  dubitarunt,  frustra  et  stulte  tormenta  sibi  accersere  homines  ubi  deum  qui  nullus  est  investigant;  idque  se  impune  facere  duxerunt,  quia  praestaret  brevi  compendio  prorsus  Deum  negare,  quam  fingere  incertos  deos,  et  deinde  lites  movere  quae  nullum  haberent  exitum.  Ac  nimis  quidem  inscite  ratiocinantur  illi,  vel  potius  tegendae  suae  impietati  nebulam  inducunt  ex  hominum  inscitia,  ex  qua  Deo  quidquam  decedere  minime  aequum  est.  Sed  quum  fateantur  omnes,  nullam  esse  rem  de  qua  tantopere  docti  simul  et  indocti  dissentiant,  hinc  colligitur,  plus  quam  hebetes  ac  caecas  in  coelestibus  mysteriis  esse  hominum  mentes  quae  in  Dei  investigatione  sic  errant.  Laudatur  ab  aliis  Simonidis  responsum,  qui  rogatus  ab  Hierone  tyranno  quid  esset  Deus,  diem  sibi  ad  cogitandum  dari  petiit.  Quum  idem  quaereret  postridie  tyrannus,  biduum  postulavit:  ac  saepius  duplicato  numero  dierum,  tandem  respondit:  quanto  diutius  considero,  tanto  res  mihi  videtur  obscurior.  Prudenter  sane  ille  sententiam  de  re  sibi  obscura  suspenderit;  hinc  tamen  apparet,  si  naturaliter  tantum  edocti  sunt  homines,  nihil  certum,  vel  solidum,  vel  distinctum  tenere;  sed  confusis  tantum  principiis  esse  affixos,  ut  Deum  incognitum  adorent.  [Inst  1.5.13.]  Iam  tenendum  quoque  est  quicunque  puram  religionem  adulterant,  ut  omnibus  accidere  necesse  est  opinioni  suae  deditis,  discessionem  facere  ab  uno  Deo.  Aliud  quidem  sibi  in  animo  esse  iactabunt;  sed  quid  intendant,  vel  quid  sibi  persuadeant,  non  multum  ad  rem  facit;  quando  spiritus  sanctus  pronuntiat  omnes  esse  apostatas,  qui  pro  mentis  suae  caligine  daemonia  supponunt  in  Dei  locum.  Hac  ratione  Paulus  (Eph.  2,  12)   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci