48:5
5
CAPUT
I.
est
divinae
gloriae
societas.
Regnare
ergo
Deus
nunc
vult
in
nobis,
ut
tandem
nos
regni
sui
participes
faciat.
Hinc
colligimus,
summam
Christi
sermonum
fuisse
de
humani
generis
corruptione,
de
tyrannide
peccati,
cui
mancipati
sumus:
de
maledictione
et
aeternae
mortis
reatu,
cui
subiacemus
omnes:
item
de
modo
recuperandae
salutis,
de
peccatorum
remissione,
de
carnis
abnegatione,
de
spirituali
iustitia,
de
spe
vitae
coelestis,
et
similibus.
Et
nos,
si
velimus
in
christianismo
rite
institui,
huc
studia
nostra
applicare
decet.
4.
Congregans
eos,
praecepit
Iam
prius
apostolatu
functi
erant:
sed
non
nisi
ad
exiguum
tempus,
deinde
eatenus
ut
suo
praeconio
expergefacerent
Iudaeos
ad
magistrum
audiendum.
Adeoque1)
prius
illud
mandatum
docendi,
quod
illis
Christus
in
terris
vivens
iniunxerat
(Matth.
10,
7),
quasi
praeludium
quoddam
erat
futuri
apostolatus,
cui
nondum
maturi
erant.
Non
ergo
ante
Christi
resurrectionem
ordinarium
munus
illis
impositum
fuit:
sed
praeconum
instar,
ut
dixi,
gentem
suam
excitarunt,
ut
Christo
audientia
fieret.
A
resurrectione
demum
creati
sunt
apostoli,
qui
commissam
sibi
doctrinam
per
totum
mundum
publicarent.
Quod
autem
creatos
adhuc
tamen
abstinere
a
munere
iubet
Christus,
id
non
fit
sine
legitima
causa.
Imo
plures
causae
recenseri
possunt,
cur
sic
oportuerit
fieri.
Recens
adhuc
erat
foeda
illa
magistri
desertio:
recentes
multae
incredulitatis
notae.
Quum
tam
absolute
fuissent
edocti,
omnium
subito
obliti
specimen
ediderant
nimis
crassae
ruditatis.
Neque
ab
his
vitiis
aberat
culpa
ignaviae:
quae
non
aliter
commode
purgari
poterat
quam
promissam
gratiam
differendo:
ut
magis
eorum
desiderium
acueretur.
Sed
haec
causa
in
primis
notanda
est,
quod
Dominus
tempus
certum
mittendo
spiritui
praefixit:
quo
magis
conspicuum
nobis
esset
miraculum.
Deinde,
eos
tenuit
aliquamdiu
otiosos,
ut
melius
negotii,
quod
illis
daturus
erat,
magnitudinem
commendaret.
Atque
inde
nobis
confirmatur
evangelii
veritas,
quod
se
ad
eius
promulgandi
munus
accingere
vetiti
sunt
apostoli,
donec
temporis
successu
rite
praeparati
essent.
Simul
autem
manere
iussi
sunt:
quoniam
uno
omnes
spiritu
donandi
erant.
Si
fuissent
dispersi,
unitas
minus
cognita
fuisset.
Postea,
tametsi
in
varias
partes
fuerunt
dispersi,
quia
tamen
attulerunt
quod
hauserant
ex
eodem
fonte,
perinde
id
fuit
ac
si
unum
semper
omnibus
os
fuisset.
Praeterea
Ierosolymis
auspicari
eos
evangelii
praedicationem
oportuit,
ut
impleretur
prophetia:
E
Sion
prodibit
lex
et
sermo
Domini
ex
Ierusalem
(Esa.
2,
3).
Quanquam
participium
auvaXtCofJtevoc,
varie
transferri
potest:
mihi
versio
Erasmi
placuit,
quia
congregandi
significatio
contextui
melius
quadrabat.
0
Imo.
|