39:5
5
IN
IEREMIAM.
CAP.
XXXII.
Certum
enim
est
mortuum
fuisse
Babylone.
Et
quia
eius
conditio
non
legitur
in
melius
conversa
esse,
sicuti
Ioakim
e
squalore
carceris
eductus
ad
mensam
regis
accubuit,
expositio
illa
primo
intuitu
probabilis
est,
ad
mortem
usque
confectum
fuisse
egestate
et
ignominia.
Videtur
tamen
potius
aliqua
promitti
levatio,
nisi
forte
species
mortis
beneficii
loco
censeatur:
quia
gladio
non
interiit.
Etsi
autem
non
reversus
est
in
patriam,
nihil
tamen
absurdi
est
in
hac
loquendi
forma,
quod
fuerit
in
exsilio
usque
ad
visitationem,
quia
nihil
potest
inde
ferri,
deinde
videbimus
postea
datum
fuisse
hoc
mortuo
ut
honorifice
et
cum
luctu
sepeliretur.
Non
mirum
igitur
est
quod
Deus
hic
tempus
gratiae
designat,
tametsi
nunquam
in
patriam
reductus
est
Zedechias,
et
scimus
erutos
fuisse
eius
oculos
a
rege
Nabuchadnezer.
Nam
coactus
fuit
causam
dicere,
et
damnatus.
Caeterum
hoc
Dei
beneficium
tamen
non
abs
re
commendatur,
quod
tandem
eum
Nabuchadnezer
clementius
tractavit,
quantum
ex
sepultura
coniicere
licet:
Dicit
ergo,
Babylonem,
ducet
eum
Nabuchadnezer',
et
erit
illic
usque
dum
visitavero
illum,
id
est,
manebit
exsul
in
poedore
carceris,
et
illic
esuriet,
et
destituetur
omni
auxilio:
erit
quasi
unus
e
postremis,
denique
trahet
vitam
ignominiose
usque
ad
tempus
visitationis
meae.
Tandem
addit,
Quum
praeliati
fueritis
adversus
Chaldaeos,
non
cedet
vobis
prospere.
Hic
occurrit
propheta
stultis
cogitationibus,
quae
adhuc
poterant
Iudaeos
inflare
ne
be
subiicerent
Deo,
et
humiliarentur
sub
forti
eius
manu.
Erat
enim
non
parva
hominum
multitudo:
urbs
autem
habebat
firmas
munitiones.
Quum
ergo
viderent
se
instructos
esse
viribus
et
copiis,
adhuc
superbiebant
:
deinde
obduruerant
ipso
temporis
progressu.
Nam
sustinuerant
longo
tempore
obsidionem.
Quum
primum
irruunt
hostes,
omnium
animos
occupat
formido:
sed
si
eventus
hostes
frustretur,
tunc
incipiunt
qui
ante
trepidaverant
colligere
animos.
Id
accidit
Iudaeis:
quum
enim
cincta
fuisset
urbs
ab
exercitu
chaldaico,
non
dubium
est
quin
miseri
illi
exhorruerint:
sed
postquam
viderunt
hostes
subsistere,
et
nihil
proficere
suo
conatu,
tunc
magis
ac
magis
obstinarunt
animos.
Notandum
enim
est
quod
heri
dixi,
obsessos
fuisse
quo
tempore
oblata
fuit
Ieremiae
haec
visio,
forte
per
sex
vel
octo
menses.
Hinc
igitur
plus
confidentiae.
Sed
propheta
refellit
hanc
stultitiam
quum
dicit,
Praeliamini
adversus
Chaldaeos,
sed
eventus
semper
erit
infelix.
Deus
ergo
semper
vos
prosternet
coram
hostibus,
quia
cum
ipso
vobis
bellum
est.
Haec
summa
est
praefationis,
quod
scilicet
Ieremias
tunc
clausus
fuerit
in
carcere,
nec
rex
a
sua
contumacia
destiterit,
quanquam
ipsum
premebat
Dei
manus:
deinde
exprimitur
causa,
nempe
quod
libere
minatus
fuerit
tam
regi
quam
urbi,
et
denuntiaverit
instare
illis
Dei
vindictam,
donec
rex
ipse
abductus
|