9:499  499  DE  VERA  PARTICIPATIONE  500  quamvis  nullum  simile  sit  idem,  in  homine  tamen  vere  fulgere  imaginem  Dei,  sicut  panis  vere  dicitur  corpus.  Unde  palam  liquet  nihil  illius  scriptoris  menti  esse  minus  consentaneum,  quam  quod  somniat  Heshusius,  panem  vere  et  substantialiter  esse  corpus.  Quaerit  tamen  cur  flagitet  Epiphanius  in  verbis  coenae  fidem,  si  panis  eucharistiae  non  sit  corpus.  Nempe  quia  non  nisi  fide  capimus  corruptibilem  cibum  pignus  esse  vitae  aeternae.  Cibus  ventri,  inquit  Paulus  (1.  Cor.  6,  13),  et  venter  cibo:  utrumque  Deus  abolebit.  Nos  vero  in  pane  et  vino  spirituale  quaerimus  alimentum  quod  animas  nostras  vivificet  in  spem  beatae  resurrectionis.  Quaerimus  Christum,  ut  in  ipsum  coalescamus,  ut  in  nobis  habitet,  atque  unum  sit  nobiscum.  Atqui  non  tractat  Epiphanius  de  fructu  vel  efficacia  coenae,  sed  de  substantia  corporis.  Hoc  quam  verum  sit,  aestiment  ex  proximis  verbis  lectores.  Antequam  enim  de  mysterio  coenae  verba  faciat  [pag.  63]  Epiphanius,  dicit:  A  Mose  incepit  figura,  a  Ioanne  aperta  est  figura,  in  Christo  vero  perfectum  est  donum.  Habent  igitur  omnes  quod  est  secundum  imaginem,  sed  non  secundum  naturam.  Non  enim  secundum  aequalitatem  Dei  1)  habent  quod  est  secundum  imaginem.  Deus  enim  est  incomprehensibilis,  spiritus  super  omnem  spiritum,  lux  super  omnem  lucem:  quae  tamen  definivit,  his  non  destituitur.  Miror  tamen  quomodo  fidei  mentionem  facere  audeat  qui  absque  fide  corpus  Christi  comedi  asserit,  nosque  atrociter  exagitat,  quod  fidem  requiramus.  Basilium  gloriatur  suum  esse:  quia  sceleratos  et  impios  accuset,  qui  audent  cum  animae  suae  immunditia  attingere  corpus  Christi:  nempe  quomodo  veteres  saepe  dicunt  corpus  Christi  cadere  in  terram  et  consumi,  quia  rei  nomen  ad  symbolum  transferre  nulla  illis  fuit  religio.  Ante  confessus  sum  eodem  modo  loquutum  esse  Ambrosium  sed  quo  sensu,  ex  interpretatione  verborum  Christi  apparet.  Quia  morte  Christi  redempti  sumus,  inquit,2)  huius  rei  memores  edendo  et  bibendo  carnem  et  sanguinem  quae  pro  nobis  oblata  sunt,  significamus,  ete.  Et  paulo  post:  Testamentum  ergo  sanguine  constitutum  est:  quia  divinae  gratiae  sanguis  est  testis,  in  cuius  typum  nos  calicem  mysticum  sanguinis  percipimus.  Paulo  post:  Quid  est  corporis  reos  esse,  nisi  poenas  dare  mortis  Domini?  Devoto  igitur  animo  accedere  ad  communionem  iubet:  ut  sciat  mens  reverentiam  ei  deberi,  ad  cuius  corpus  sumendum  accedit.  Hoc  enim  apud  se  debet  iudicare,  quod  Dominus  sit,  cuius  sanguinem  in  mysterio  potat.  Ita  frontem  perfricuit  Heshusius,  ut  hunc  locum  nobis  obiicere  non  dubitet,  qui  nihilo  minus  nos  [pag.  64]  iuvat,  quam  si  docendi  formulam  inde  essemus  mutuati.  1)  selon  la  mesure  qui  est  en  Dieu,  2)  In  l  l  cap.  prioris  ad  Corinth.