8:499  499  REFUTATTO  ERRORUM  500  permiserit,  non  video.  Scripserat  enim  manu  sua,  fidem  hic  diabolicam  regnare,  nullam  esse  nobis  ecclesiam,  nullum  Deum,  quia  infantes  baptizando  Christum  abnegaremus.  Quomodo  igitur  se  in  precibus  socium  populo  adiunxit,  cuius  fugienda  erat  communio?  Annon  profanatio  est  sacrae  unitatis,  communem  Deum  et  fidem  cum  impio  et  profano  coetu  profiteri?  Ac  pro  eo  quidem  ut  supplicaretur,  hortatus  est  Farellus,  sed  nominatim  ut  Dominus  perditi  alias  hominis  misertus,  ab  exsecrandis  eum  erroribus  ad  sanam  mentem  reduceret.l)  Ipse  interea,  quanquam  nullum  resipiscentiae  signum  dedit,  pro  suorum  tamen  dogmatum  defensione  ne  verbum  quidem  facere  conatus  est.  Quid  sibi  quaeso  hoc  vult,2)  quod  iam  sub  manu  carnificis  positus,  quum  aeternum  Dei  filium  invocare  pertinaciter  renueret,  non  breviter  saltem  (quod  liberum  erat)  excusaverit?  Quisnam  mortem  hanc  martyris  esse  dicet,  doctrinam,  pro  qua  certandum  erat,  non  modo  omni  patrocinio  destitutam  relinquere,  sed  voluntario  silentio  tenere  suppressam?  Nemo  enim  a  loquendi  ipsum  libertate  prohibuit.  Unde  quod  paulo  ante  attigi,  liquere  arbitror:  quamdiu  impune  se  ludere  putavit,  plus  satis  fuisse  audacem:  ubi  autem  soluta  est  iusta  merces,  desperatione  concidisse.  [pag.  63]  Verum  quia  de  homine  dictum  est  iam  plus  satis,  subiicienda  est  suo  ordine,  ut  praefatus  sum,  dogmatum  descriptio:  unde  statuant  lectores,  fueritne  unus  et  alter  mediocris  et  ferendus  error,  an  vastum  ac  profundum  impietatum  pelagus  :  quae  totam  fidem  nostram  labefactant,  imo  etiam  magna  ex  parte  prorsus  evertunt.  Non  quod  mihi  totam  farraginem  evolvere3)  propositum  sit.  Video  enim,  si  id  facere  tentavero,  quam  densam  sylvam,  1)  Add.  Servet  de  son  coste  prioit  comme  au  milieu  de  l'eglise  de  Dieu:  en  quo  j  il  monstroit  bien  que  ses  opinions  ne  luy  estoyent  rien.  2)  Add.  qu'ayant  liberte  de  parler  comme  il  eust  voulu,  il  ne  feit  nulle  confession  ne  d'un  coste  ne  d'autre  non  plus  qu'une  souche  de  bois:  il  ne  craignoit  point  qu'on  luy  coppast  la  langue,  il  n'estoit  point  baillonne,  on  ne  luy  avoit  point  defendu  de  dire  ce  que  bon  luy  sembleroit:  or  estant  entre  les  mains  du  bourreau  etc  "  3)  de  remuer  toutes  ses  ordures  ou  deschiffrer  par  le  menu  un  tel  meslinge  et  si  confus.