[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


37:497  497  IN  IEREMIAM.  CAP.  IL  498  locus,  quia  ostendit  Deus  foedus  suum,  quamvis  a  Iudaeis  perfide  violatum  fuerit,  tamen  esse  firmum  et  stabile.  Nam  quamvis  non  omnes,  qui  genus  ducunt  ab  Abraham  secundum  carnem  >  sint  veri  et  legitimi  Israelitae:  tamen  Deus  semper  verax  manet,  et  vocatio  eius  caret  poenitentia,  quemadmodum  docet  Paulus  (Rom.  l  l  ,  29).  Hoc  igitur  discamus  ex  prophetae  verbis,  Deum  non  contentum  fuisse  uno  propheta,  sed  continuasse  gratiam  illam,  quoniam  nolebat  foedus  suum  esse  irritum.  Iudaei  quidem  impie  a  foedere  ipso  desciverant,  et  multitudo,  ut  digna  erat,  periit,  et  prorsus  fuit  abdicata:  Deus  tamen  re  ipsa  testatum  esse  voluit  non  pendere  gratiam  suam  ab  hominum  inconstantia,  ne  subinde  labascat,  quemadmodum  etiam  alibi  dicit  Paulus:  etiam  si  omnes  homines  sint  mendaces  et  perfidi,  Deum  tamen  manere  veracem,  et  perstare  in  suo  proposito  (Rom.  3,  4).  Hoc  colligimus  ex  prophetae  verbis,  ubi  praefatur  Deus  se  recordatum  esse  populi  propter  misericordiam  adolescentiae  ipsius.  Iam  quod  adolescentiam,  et  desponsationem  ponit,  ex  eo  etiam  discamus,  praeventum  fuisse  populum  illum  Dei  beneficentia.  Neque  enim  alio  iure  familiaris  fuit  Deo,  nisi  quod  electus  fuit.  Nam  desponsatio  non  incepit  a  populo,  nisi  antevertisset  Deus.  Qualis  erat  Abraham?  et  quales  omnes  eius  posteri?  Nunc  ergo  ostendit  Deus,  initium  omnium  bonorum  hoc  esse,  et  quasi  fontem,  quod  populum  illum  sibi  eligere  dignatus  est.  Et  hoc  idem  confirmat  aliis  verbis,  Quum  me  sequuta  es,  inquit,  in  deserto,  in  terra  non  seminata.  Scimus  populum  non  obtemperasse  Deo,  ut  par  erat,  etiam  quum  redemptus  fuit.  Ergo  non  tam  commendat  hoc  loco  Deus  ulla  populi  merita,  quam  confirmat,  quemadmodum  dixi,  illam  sententiam,  quod  scilicet  non  possit  abiicere  curam  eius  populi,  quem  semel  sibi  adoptavit,  et  quem  traxit  in  desertum,  ut  separatus  esset  a  toto  fere  mundo.  Per  modum  tamen  concessionis,  pro  sua  indulgentia,  in  laude  ponit  obsequium  illud,  quod  per  vias  asperas  populus  Deum  comitatus  sit:  ac  si  puella  delicata  ob  sponsi  amorem  duros  et  molestos  labores  non  refugeret.  Postea  addit,  3.  Sanctitas  Israel  Iehovae,  primitiae  frugum  eius:  quicunque  comederint  contrahent  noxam  (alii  vertunt,  peccabunt:  sed  ego  potius  ad  poenam  refero)  malum  veniet  super  eos  (exegetice  additur  hoc  membrum),  dicit  Iehovah.  Hic  clarius  exprobrat  Deus  populo  ingratitudinem:  et  primum  sua  beneficia  commemorat,  quibus  populum  sibi  devinxerat  in  perpetuum  :  deinde  ostendit  quam  maligne  responderit  populus  ipse  tot  beneficiis  acceptis.  Quum  ergo  dicit  Israelem  fuisse  Calvini  opera.  Vol  XXXVII.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci