9:496
panem
et
distributum
discipulis,
corpus
suum
illum
fecit,
Hoc
est
corpus
meum
dicendo,
id
est,
figura
corporis
moi.
Figura
autem
non
fuisset,
nisi
veritatis
esset
corpus.
Caeterum
vacua
res,
quod
est
phantasma,
figuram
capere
non
potest.
Aut
si
propterea
panem
sibi
corpus
finxit,
quia
corporis
carebat
veritate,
ergo
panem
debuit
tradere
pro
nobis.
Faciebat
ad
vanitatem
Marcionis,
ut
panis
crucifigeretur.
Probat
Tertullianus
veram
carnis
Christi
substantiam,
ex
eo
quod
non
poterat
panis
esse
figura,
nisi
rei
verae.
Forma
loquendi
Heshusio
quidem
displicet,
quia
periculosa
videtur:
verum
quasi
sui
oblitus,
modo
insidiae
facessant,
eam
admittit.
Porro
insidias
intelligit,
si
panis
dicatur
signum
[pag.
58]
aut
figura
esse
absentis
carnis.
In
voce
absentiae
ne
fucum
suo
more
faciat,
teneant
lectores
quod
prius
admonui,
sic
Christum
loco
et
aspectu
abesse,
ut
vere
tamen
fideles
praesenti
carnis
eius
substantia
fruantur
et
alantur.
Interea
nullis
suis
cavillis
huius
viri
suffragium
nobis
extorquebit.
Nam
quod
dicit
ille,
panem
factum
esse
corpus,
certe
non
aliunde
sensus
petendus
est
quam
ex
contextu.
Nec
vero
sanguinem
in
vino
consecrare
tantundem
valet,
atque
affigere
sanguinem
vino
:
sed
respondet
proximae
sententiae,
ubi
dicit
substantiam
carnis
suae
confirmasse
Christum,
quando
testamentum
condidit
sanguine
suo
obsignatum:
quia
sanguis
esse
non
potest
nisi
verae
carnis.
Nemini
certe
dubium
est,
obsignationem,
quae
peracta
est
in
cruce,
cum
hac
consecratione
conferri,
qua
Christus
foedus
aeternum
cum
suis
paciscitur.
Nihilo
plus
consequitur
Heshusius
ex
altero
loco,
ubi
carnem
dicit
corpore
et
sanguine
Christi
vesci,
ut
de
Deo
saginetur,
hoc
est,
ut
in
divinitatis
participationem
veniat.
Summa
est,
absurde
et
impie
facere
qui
carnem
nostram
a
spe
resurrectionis
excludunt,
quam
Christus
spiritualis
vitae
symbolis
dignatur.
Itaque
in
eodem
gradu
ponit
non
modo
baptismum,
sed
unctionem,
signaculum
crucis,
et
manus
impositionem.
Mira
autem
socordia:
quo
probet
non
sola
fide
participes
nos
fieri
carnis
Christi,
locum
citat
ex
libello
de
Oratione
dominica:
ubi
spiritualiter
intelligi
posse
dicit
quod
precamur
nobis
dari
panem
quotidianum:
quia
Christus
est
panis
noster,
quia
vita
Christus,
quia
est
sermo
Dei
vivi
qui
descendit
e
coelis,
et
corpus
cius
in
pane
censetur.
Unde
concludit
nos
perpetuitatem
in
Christo
petere,
et
[pag.
59]
individuitatem
a
corpore
cius.
Obsecro,
si
in
animo
haberet
praevaricari,
l)
possetne
melius
causam
nostram
iuvare?
En
cur
de
antiquitate
glorietur.
Cyprianum
eadem
dexteritate
patronum
sibi
adsciscit.
Contendit
Cyprianus
non
esse
denegandum
1)
s'il
vouloit
vendre
luy-mesme
sa
partie
par
sousmain.
|