9:495
495
DE
VERA
PARTICIPATIONE
496
Quod
si
familiarior
expositio
quaeritur,
eam
suggeret
Cyrillus.
Nam
lib.
3
explicans
Christi
concionem
quae
legitur
6
cap.
Ioannis,
non
aliam
in
coena
manducationem
agnoscit,
quam
qua
nos
vivificat
corpus
Christi,
suique
participatione
ad
incorruptionem
nos
reducit.
Quarto
autem
lib.
cap.
13:
Dedit
pro
vita
omnium
corpus
suum
Dominus,
et
per
illud
rursus
vitam
nobis
immittit:
quomodo
autem,
dicam
breviter
pro
viribus.
Nam
quum
vivificans
Dei
filius
in
carne
habitaverit,
et
totus,
ut
ita
dicam,
toti
ineffabili
modo
unionis
coniunctus
vivificantem
ipsam
effecerit,
propterea
participantes
haec
caro
vivificat.
Hoc
quum
fieri
asserat
tam
in
coena
quam
extra
coenam,
expediat
mihi
hunc
nodum
Heshusius,
quid
sit
vitam
nobis
immittere.
Capite
autem
17:
Si
quis
cerae
liquefactae,
inquit,
aliam
ceram
infuderit,
alteram
cum
altera
misceri
necesse
est:
ita
si
quis
carnem
et
sanguinem
Domini
accipit,
cum
ipso
necesse
est
coniungi,
ut
ipse
in
Christo,
et
Christus
in
ipso
inveniatur.
Capite
autem
24
aperte
disputat
spiritus
virtuto
vivificam
reddi
carnem,
ut
in
nobis
sit
Christus,
quia
spiritus
Dei
in
nobis
habitat.
Postquam
de
sanctis
illis
scriptoribus
inanes
et
ridiculos
egit
triumphos,
1)
insolenter
se
iactat,
quod
non
dissimulet
Clementem
Alexandrinum
se
relinquere,
quoniam
eius
testimonio
gravetur.
Gloriatur
etiam
se
non
raro
causam
nostram
suscipere
et
personam,
dum
quaecunque
adferimus,
quantum
viribus
potest,
exaggerat
et
amplificat,
ut
cognoscat
sitne
aliquid
nervosum,
etc.
Quod
si
verum
est,
[pag.
57]
non
debilem
modo,
sed
enervem
prorsus
et
fractum
esse
oportet
2)
Quod
si
tamen
vires
suas
ad
recte
iudicandum
conferret,
quas
totas
ad
rixandum
et
conviciandum
intendit,
multum
ex
intemperio
qua
flagrat
remitteret.
Certe
mihi
allegoricam
manducationem
non
obiiceret,
a
quo
fatetur
damnari
allegoriam
in
Christi
verbis.
Sed
tali
vertigine
divinitus
percuti
aequum
est,
quos
ad
pugnandum
rapit
pertinax
ambitio,
ut
pudorem
una
cum
fido
prostituant.
Mirum
autem,
quum
tam
asper
sit
Origenis
censor,
ne
inter
scriptores
fide
dignos
numeretur,
cur
non
et
Tertullianum
simul
expungat.
Vidimus
quam
implacabili
iracundia
exarserit
contra
omnes
qui
auderent
aliter
quam
proprie
et
nativo
sensa
accipere
Christi
verba:
Hoc
est
corpus
meum,
quia
hanc
sacrilegam
corruptelam
esse
ducebat.
Nunc
quum
Tertulliani
verba
ipsum
confodiant,
tergiversando
tamen
elabi
magis
conatur,
quam
suo
illo
impetu
eum
obruere
tentet.
Yerba
sunt:
Acceptum
1)
Apres
qu'il
a
bien
gambade
a
sa
mode
sur
les
autoritez
des
Anciens
qui
font
contre
luy-mesme
etc.
2)
Add.
quand
il
ne
peut
manier
de
telles
armes,
comme
il
se
feroit
accroire
volontiers.
|