55:495  495  EPIST,  IUDAE  496  vitiis  proscindunt  quod  Deus  honorat.  Licebat  certe  Michaeli  ultimo  anathemate  fulminare  in  Satanam:  et  videmus  quam  vehementer  insurgant  interdum  prophetae  contra  impios:  sed  quum  Michael  ab  extrema  severitate  (alioqui  licita)  abstineat,  quam  furiosum  est  erga  creaturas  gloria  excellentes  nullum  modum  tenere?  Caeterum  quum  de  illis  pronuntiat,  non  tam  illis  malum  imprecatur,  quam  praemonet  qualis  illos  exitus  maneat.  Idque  facit  nequem  incautum  secum  in  perniciem  rapiant.  Dicit  eos  imitatores  esse  C  a  i  n  ,  qui  Deo  ingratus,  cultum  eius  impio  et  scelerato  corde  pervertens,  ius  primogeniturae  sibi  abdicavit.  Dicit  instar  B  a  l  a  am  mercede  fuisse  deceptos,  quia  pietatis  doctrinam  turpis  lucri  gratia  adulterant.  Sed  metaphora,  qua  utitur,  aliquanto  plus  exprimit.  Dicit  enim  e  f  f  u  s  o  s  e  s  s  e  :  quia  scilicet  instar  aquae  diffluentis  proiecta  sit  eorum  intemperies.  Tertio  dicit  eos  imitari  c  o  n  t  r  a  d  i  c  t  i  o  n  e  m  Core:  quia  scilicet  bene  compositum  ecclesiae  statum  perturbent.  12.  In  fraternis  conviviis  maculae.  Qui  legunt:  Inter  caritates  vestras,  non  satis  germanum  sensum  (meo  iudicio)  explicant.  Nam  ayarcac  vocat  convivia  quae  inter  se  agitabant  fideles,  fraternae  unitatis  testandae  causa.  Tales  epulas  dehonestari  dicit  ab  impuris  hominibus,  qui  dissolute  postea  se  ipsos  pascunt.  Erat  enim  illic  summa  frugalitas  et  moderatio.  Fas  erga  non  erat,  gurgites  illuc  admitti,  qui  postea  intemperanter  abdomen  suum  alibi  replerent.  Nonnulli  codices  habent  convivantes  vobiscum:  quae  lectio  si  magis  placeat,  sensus  erit,  illos  non  dedecori  modo  esse,  sed  graves  ac  molestos,  ut  qui  publicis  ecclesiae  sumptibus  ventrem  suum  intrepide  farcirent.  Paulo  aliter  Petrus,  qui  eos  in  erroribus  delitiari  scribit,  et  una  cum  grege  fidelium  vesci:  ac  si  diceret,  inconsiderate  iacere  eos  qui  tam  noxios  serpentes  alunt:  et  bis  stultos,  qui  profusae  eorum  luxuriae  indulgent.  Atque  hodie  utinam  plus  iudicii  in  quibusdam  bonis  viris  foret,  qui  dum  erga  improbos  nimis  benigni  esse  appetunt,  magnum  toti  ecclesiae  damnum  afferunt.  Nubes  aqua  carentes.  Duas  similitudines  quae  habentur  apud  Petrum,  in  unam  colligit,  eodem  tamen  sensu.  Vanam  enim  ostentationem  uterque  taxat  :  quia  nebulones  isti,  quum  multa  promittant,  intus  tamen  aridi  sunt  atque  inanes.  Quemadmodum  nubes  procellis  agitatae  spem  pluviae  faciunt:  sed  statim  evanescunt  in  nihilum.  Petrus  addit  sicci  et  vacui  fontis  similitudinem.  Iudas  autem  plures  metaphoras  in  eundem  finem  congerit:  quod  a  r  b  o  r  e  s  sint  e  m  a  r  c  i  d  a  e  ,  quemadmodum  autumno  defluit  arborum  vigor:  postea  vocat  arbores  i  n  f  r  u  g  i  f  e  r  a  s  ,  e  r  a  d  i  c  a  t  a  s  ,  et  b  i  s  emortuas.  Ac  si  diceret,  nihil  intus  esse  succi,  utcunque  appareant  folia.