|
5:495
CONSILIUM
PAULI
III.
Neque
erit
difficile
hoc
concilium
celebrare,
quod
omnes
pii
homines
continuis
precibus
et
votis
a
Deo
vel
summo
pontifice
efflagitant,
ut
inter
alios
fecit
paulo
ante
rex
Poloniae
per
proprium
legatum.
Recte,
nulla'enim
unquam
celebrandi
pii
concilii
difficultas
sanctis
fuit,
nec
hodie
foret,
nisi
a
pontifice
romano
eiusque
creaturis,
quibus
ad
legitimam
aliquam
cognitionem
descendere
intolerabile
est,
impedirentur.
Vere
enim
pridem
omnes
pii
homines
continuis
id
precibus
et
votis
flagitarunt,
sed
ut
hactenus
frustra
id
factum
fuit,
ita
nihil
in
futurum
melius
sperandum,
nisi
principes
ipsi
illud
invito
pontifice
indicant
et
celebrent.
Inprimisque
ipsi
confoederati
foederis
sive
ligae
catholicae
per
quos,
ut
supra
dictum,
in
uno
articulo
constitutum
est
et
iuratum,
ut
velint
totis
viribus
suis
procurare
concilium
quod
in
diaeta
ratisponensi,
ut
supra
dictum
est,
sine
autoritate
caesareae
maiestatis
fuit
conclusum.
Utinam
hoc
foedus
non
magis
ad
deterrendos
a
studio
reformationis
bonos
sit
institutum,
quam
ad
corrigenda
per
concilium
vitia
ecclesiastica.
Georgius
quidem
Saxoniae
dux,
ut
hic
articulus
de
concilio
insereretur,
autor
fuit,
sed
quo
animo
eum
creaturae
pontificis
tum
admiserint,
etiam
si
ipsi
dissimulassent,
quod
non
fecerunt,
tamen
res
ipsa
satis
testaretur.
Solenne
enim
hoc
habent
quoties
reformatione
urgentur,
quod
Georgius
faciebat,
polliceri
eoncilium
quod
se
semper
pro
libitu
posse
impedire
non
dubitant.
Tempus
enim
opportunum
est,
nam
quum
caesarea
maiestas
et
christianissimo
rex
Gallorum
sunt
in
hoc
tractatu
pacis,
cuius
sperari
potest
{Deo
dante)
finis
optimus,
dumque
tanta
inter
maiestates
suas
facta
est
coniunctio
animorum,
et
tot
signa
benevolentiae
omnibus
ostensa,
omnium
provinciarum
suarum
praelati
sfol.
36]
tuto
et
commode
venire
poterunt.
Sicut
concilium
pontificii
pium
et
verum
celebrari
cupiunt,
ita
student,
ut
monarchis
inter
se
per
omnia
conveniat.
Atqui
si
concilii
celebrandi
tunc
optima
est
opportunitas,
dum
ii
duo
monarchae,
imperator
et
rex
Gallorum,
inter
se
sunt
concordes:
qui
factum
est,
ut
quum
mantuanum
suum
concilium
indixisset
Paulus
tertius,
quo
tempore
duo
isti
principes
gravissime
inter
se
confligebant,
et
in
speciem
etiam
celebrare
coepissent,
statim
atque
induciae
decennales
inter
eos
compositae
sunt,
revocaverit
quos
Mantuani,
ut
fucus
nationibus
fieret,
miserat,
conciliumque
sic
distulerit,
ut
omnem
eius
spem
penitus
abscinderet?
Accedit
insuper
securitas
conscientiarum
inprimis
caesareae
vel
regiae
maiestatis,
deinde
reliquorum
principum
|