[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


40:495  495  PEAELEOTIONES  496  Non  dubium  est  quin  Deus  continuet  eandem  doctrinam.  Hinc  ergo  colligimus  datas  fuisse  leges  non  bonas  populo,  ubi  se  addixit  variis  erroribus,  et  Dei  loco  idola  sua  quae  fabricaverat  coluit:  ideo  subiicitur,  pollui  ipsos  in  muneribus  suis.  Hoc  autem  ideo  additum  fuit  a  propheta,  ne  exciperent  Iudaei  se  tamen  non  prorsus  abiecisse  Dei  cultum.  Miscebant  enim  (ut  ante  vidimus,  et  paulo  post  repetet  propheta)  caeremonias  legis  cum  figmentis  gentium:  hoc  modo  putabant  se  erga  Deum  belle  defungi,  quamvis  adderent  suas  mixturas.  Hic  propheta  occurrit,  et  praecidit  ansam  tergiversationi  ipsorum,  quod  scilicet  polluti  fuerint  etiam  in  suis  muneribus,  quia  nihil  fuit  sincerum  vel  purum,  quum  ita  corrumperent  praecepta  Dei  suis  commentis.  Utcunque  ergo  quotidie  munera  sua  obtulerint,  et  professi  fuerint  se  offerre  vero  Deo:  nihil  tamen  hoc  modo  adepti  sunt,  quia,  ut  dictum  fuit,  abominatur  Deus  eiusmodi  mixturam,  neque  ferre  potest  ut  colatur  pro  arbitrio  hominum,  sed  vult  filios  suos  simpliciter  contentos  esse  suis  mandatis.  Nunc  videmus  quorsum  tendat  consilium  prophetae:  Deus  ipsos  polluit  in  muneribus  suis,  hoc  est,  reddidit  ipsorum  munera  tanquam  foetida,  utcunque  putarent  se  officio  suo  satisfacere.  Quare?  nempe  inquit,  quum  traiicerent  quidquid  aperit  vulvam.  Hic  speciem  unam  duntaxat  propheta  attingit,  sed  per  synecdochen  designat  omnes  superstitiones,  quibus  vitiabant  Iudaei  purum  Dei  cultum.  Fuit  autem  superstitio  haec  plus  quam  detestabilis,  traiicere  filios  suos  et  lustrare,  ut  eos  idolis  consecrarent.  Sed  tantum  de  primogenitis  loquitur  Deus  hoc  loco,  ut  crimen  magis  exaggeret.  Lustratio  quidem  illa  fuit  generalis:  sed  quia  Deus  sibi  addixerat  primogenitos,  et  voluerat  certo  pretio  redimi,  et  ea  in  re  volebat  celebrari  memoriam  redemptionis,  quod  scilicet  incolumes  evaserant  primogeniti  Israel,  imo  omnes  foetus  primogeniti  animalium  quum  e  medio  tolleret  primogenitos  Aegypti,  eos  ipsos  qui  specialiter  devoti  erant  et  sacri  Deo,  traiicere,  et  idolis  offerre,  nonne  prodigiosum  fuit?  Videmus  ergo  prophetam  non  frustra  hic  loqui  de  primogenitis,  lit  perderem  ipsos,  inquit,  et  cognoscant  quod  ego  sim  Iehovah.  Hic  ostendit  Deus  se  gradatim  fuisse  progressum  ad  ultimam  vindictam,  et  hac  ratione  magis  convictus  fuit  populi  stupor,  quod  interea  nunquam  reputavit  manifesta  eius  iudicia.  Si  Deus  subito  e  coelo  et  uno  impetu  vindictam  suam  exsereret,  non  mirum  esset,  homines  reddi  attonitos:  sed  ubi  spatium  illis  concedit,  et  inducias,  ut  per  otium  secum  expendant:  et  interea  non  uno  tantum  modo,  sed  pluribus  ipsos  admonet,  ut  resipiscant,  si  manent  semper  iidem,  neque  tanguntur  ullo  sensu,  hac  socordia  ostendunt  se  prorsus  esse  desperatos:  idque  nunc  intelligit  propheta.  Sed  quod  addit,  ut  cognoscant  quod  ego  sim  Iehovah,  significat  quia  non   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci