|
5:494
observatus,
ut
si
quid,
vel
in
doctrina
erroris,
vel
in
[fol.
34]
disciplina
vitii
exortum
esset,
statim
coacto
pio
concilio,
neque
gener?li
semper,
sed
provinciali
potius
vel
nationali,
correctionem
idoneam
quaererent.
Nec
hodie
melior
futura
erat
ratio,
si
suum
ecclesiis
ius
permitteretur.
At
quis
neget
unius
romani
pontificis
arte
et
vi
factum
esse,
ut
nullum
iam
intra
annos
quadringentos
vere
pium
et
liberum
concilium
in
occidentalibus
ecclesiis
cogeretur,
quanquam
innumerae
interim
labes
et
aliae
subinde
aliis
importuniores
in
doctrinam,
in
mores
totamque
religionis
administrationem
invaserint?
Constantiense
quale
fuit?
In
quo,
ut
reliqua
taceam,
quae
summam
ignorationem
cum
temeritate
coniunctam
ostendunt,
nihil
puduit
sanctos
Romanenses,
hominem
innocentem,
fide
publica
vocatum,
non
minore
perfidia
quam
saevitia
trucidare.
Nam
quod
communione
calicis
in
coena
populo
interdixerunt,
si
qua
vel
scientiae
vel
pudoris
scintilla
in
ipsis
fuisset,
an
unquam
facere
essent
ausi?
Sed
per
tumultum
et
ferociam
quidvis
decernere
promptum
est,
ubi
non
aliud
agitur
quam
ut
armata
manu
exsequamur
quod
libuerit.
Et
tamen
illic,
ne
omnia
perversa
essent,
decretum
fuit
ut
decimo
quoque
anno
concilium
haberetur.
Quando
ex
hoc
decreto
habitum?
Nam
Basiliense
nec
suo
tempore
indictum
fuit,
et
tamen
ut
interciperetur,
strenue
romanis
artibus
curatum
est.
Primum
transferendi
eius
praetextu
bis
dissolvere
admolitus
est
Eugenius.
Quum
nihil
hac
via
proficeretur
Ludovicum
tunc
Galliae
Delphinum
ad
horibilem
Alsatiae
direptionem
vastationemque
armavit.
Nec
ullum
crudelitatis
genus
est
praetermissum,
quo
ad
discessionem
adigerentur,
qui
conventum
habebant.
Quum
illi
vel
constantia
vel
pertinacia
superiores
exstitissent,
non
conquievit
bonus
pontifex,
donec
concussa
fere
tota
Europa
tandem
extorsit,
ut
acta
omnia
rescinderentur.
Et
tamen
si
quis
vere
reputet,
spectrum
illic
concilii
fuit
magis
quam
verum
concilium.
Quid
igitur
facturum
putemus,
si
in
rem
semel
ventum
fuerit?
Sed
hoc
est
nimirum
quod
iam
aliquoties
dixi:
sicut
apostolicis
viris
mos
est,
statim
ut
vitiari
aliquid
in
religione
contigerit,
ut
obviam
eatur,
sancta
concilia
congregare,
sic
romanis
antichristis,
quia
non
nisi
ex
vitiata
mercede
voluptuantur
et
regnant,
semper
solenne
fuit
et
hodie
est,
legitimum
omne
concilium
re
vera
morte
peius
odisse,
refugere,
avertere,
falsa
autem
eius
promissione,
quoties
reformationis
metus
aliunde
iniicitur,
orbem
lactare,
ut
concilium
effugiant.
Quod
si
extortum
illis
semel
fuerit
ut
cogatur
Acheronta
potius
et
inferos
totos
movebunt
quam
ad
umbilicum
venire
sinant.
Quod
nisi
serio
coeptum
esset
de
concilio
nationali
prout
ecclesiae
necessitas
flagitabat
habendo
deliberari,
pontificii
hac
parte
satis
conquiescerent,
[fol.
35]
nec
sibi
ipsis
ulla
tam
ingratae
rei
mentione
molesti
essent.
|