[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


40:494  enim  hic  legem  suam  comparat  cum  gentium  superstitionibus.  Alii  exponunt  de  tributis,  quae  populus  coactus  est  pendere  extraneis.  Sed  primum  Deus  hic  non  loquitur  tantum  de  una  aetate:  imo  quo  tempore  liberi  adhuc  fuerunt  Iudaei,  haec  vindicta  nihilominus  grassata  fuit.  Deinde  proximo  versu  confirmat  propheta  quod  iam  breviter  attigi,  nempe  leges  vocari  non  bonas,  omnia  hominum  figmenta,  quibus  se  fatigant  dum  existimant  hoc  modo  Deum  rite  coli.  Scimus  enim  quantum  laborent  ac  se  torqueant  miseri  homines,  quos  fascinavit  Satan  suis  praestigiis,  dum  sollicite  sibi  accersunt  multos  ritus,  quia  nullus  est  finis  superstitionum.  Sunt  igitur  illa  statuta  non  bona.  Nam  ubi  multum  sumpserunt  laboris  idololatrae,  non  alia  merces  eos  manet,  quam  ut  tandem  Deus  vindex  appareat,  et  ulciscatur  profanationem  legitimi  sui  cultus.  Ipsi  quidem  longe  aliud  sentiunt,  sed  frustratur  eos  sua  opinio.  Nulla  igitur  merces  speranda  est,  nisi  quae  fundata  est  in  pacto  et  promissione  Dei.  Omnes  autem  vitiosi  et  commentitii  cultus,  omnes  ritus  adventitii,  quos  hinc  inde  homines  attrahunt,  nullam  habent  promissionem  a  Deo.  Ergo  frustra  in  ipsis  fiducia  vitae  reponitur.  Hoc  autem  iam  coepit  Deus  patefacere  in  deserto:  sed  aliis  postea  saeculis  non  destitit  eandem  exercere  vindictam.  Videmus  ut  Moabitarum  superstitionibus  se  addixerint:  unde  hoc?  nisi  quia  Deus  iusto  suo  iudicio  eos  excaecavit.  Expertus  fuerat  ipsos  quasi  indomitos.  Ergo  quasi  emancipavit:  neque  id  solum,  sed  tradidit  ipsos  postea  Satanae:  et  ideo  dicit  se  dedisse  leges  non  bonas.  Poterat  quidem  aliter  loqui  propheta,  ipsos  contempta  iege  Dei  sibi  sapuisse:  stultos  et  temerarios  sibi  fuisse  legislatores:  id  erat  verum,  sed  voluit  exprimere  poenam,  de  qua  loquitur  Paulus  (Rom.  1,  24  sq.),  quum  dicit  tradi  impios  in  reprobum  sensum,  ut  obediant  mendacio,  quia  non  sint  amplexi  veritatem,  et  quia  non  passi  sint  se  divinitus  regi,  ideo  mancipari  imperio  Satanae,  ut  serviant  creaturis.  Nunc  ergo  tenemus  consilium  prophetae:  etiam,  inquit,  dedi  illis  leges  non  bonas:  quasi  diceret  non  aliunde  factum  esse,  ut  populus  ita  se  proiicere  fe  ad  varias  idololatrias,  nisi  quoniam  hoc  modo  ulcisci  voluit  Deus  incredibilem  pervicaciam.  Si  enim  placide  Iudaei  acquievissent  sub  Dei  imperio,  non  dedisset  illis  leges  malas,  hoc  est,  non  passus  fuisset  ita  sub  tyrannide  Satanae  torqueri.  Sed  quum  impliciti  fuerunt  illius  laqueis,  Deus  palam  ostendit  indignos  esse,  quos  ipse  gubernaret,  et  quorum  gereret  curam,  quia  nimis  erant  refractarii.  Sequitur,  26.  Et  contaminavi  ipsos  in  suis  muneribus,  traiiciendo  quidquid  aperit  vulvam,  ut  perderem  ipsos,  ut  quod  (sed  supervacuum  est),  ut  cognoscant  quod  ego  Iehovah.  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci