37:494
et
prosperum,
quia
pugnat
sub
auspiciis
Dei.
Sed
simul
etiam
adiungitur,
Super
totam
terram.
Loquitur
haud
dubie
Deus
non
de
toto
orbe,
sed
de
terra
Iehudah.
Nam
hac
lege
electus
fuit
Ieremias
ut
operam
suam
electo
populo
impenderet.
Dicitur
ergo
fore
victor
totius
Iudaeae.
Postea
sequitur
Contra
reges
Iehudah.
Scimus
unum
duntaxat
fuisse
regem
in
Iudaea:
sed
Deus
prophetam
suum
hortatur
ad
perseverantiam:
quasi
diceret
fore
illi
longum
militiae
cursum,
ne
taedio
ob
longam
moram
deficiat.
Sensus
igitur
est,
prophetam
non
militaturum
contra
unum
regem,
sed
mortuo
uno,
adhuc
nova
certamina
instare,
ut
scilicet
apud
se
statuat,
nullam
fore
spem
quietis,
donec
peregerit
totum
illud
tempus,
quod
Deus
apud
se
destinaverat.
Scimus
enim
etiam
qui
probe
animati
sunt
ad
parendum,
tamen
expetere
sibi
praefigi
aliquod
tempus,
ut
postea
tanquam
milites
emeriti
vacationem
obtineant.
Deus
autem
hic
prophetae
suo
denuntiat,
ubi
ad
mortem
unius
regis
strenue
certaverit,
nihilo
tamen
meliorem
fore
eius
conditionem,
quoniam
succedent
alii,
quibuscum
necesse
erit
etiam
confligere,
quoniam
eadem
manebit
et
pravitas
et
obstinatio.
Regibus
adiungit
principes
et
sacerdotes,
postremo
etiam
totum
populum.
Si
rex
quispiam
oblitus
officii
tyrannice
imperet,
saepe
tamen
continget
ut
adsint
aliqui
moderatores,
qui
temperent
eius
libidines,
si
non
possint
in
totum
corrigere.
Videmus
enim
crudelissimos
tyrannos
saepe
placari
a
bonis
consiliariis.
Sed
Deus
hic
prophetam
suum
admonet,
res
ita
desperatas
esse
in
Iudaea,
ut
si
reges
improbi
sint
ac
scelerati,
etiam
consiliarios
habeant
perversos,
et
eodem
praeditos
ingenio-
Quod
de
sacerdotibus
sequitur
posset
videri
magis
prodigiosum,
nisi
quia
passim
testatur
scriptura,
sacerdotes
leviticos
fuisse
omnes
fere
degeneres
et
apostatas,
ita
ut
vix
centesimus
quisque
ostenderet
minimum
pietatis
signum.
Quum
ergo
ordo
ille
sic
esset
corruptus,
non
est
quod
miremur
denuntiari
Ieremiae
bellum
cum
sacerdotibus,
et
postea
in
progressu
videbimus
hoc
fuisse
completum.
Quia
autem
poterat
videri
excusabile
vulgus,
sicuti
maior
est
illic
simplicitas,
quam
in
proceribus
(nam
qui
eminent,
vel
superbia
vel
crudelitate
delinquunt,
vel
permittunt
sibi
nimium
licentiae,
confisi
sua
praestantia:
in
plebe
autem,
quemadmodum
dixi,
saepe
apparet
in
speciem
plus
modestiae)
sed
Deus
hic
pronuntiat
tantam
impietatem
grassari
in
Iudaea,
ut
a
minimo
usque
ad
maximum
omnes
sint
perversi.
Fuit
igitur
armandus
propheta,
quemadmodum
nuper
dixi.
Quid
enim
poterat
reputare,
si
non
fuisset
in
tempore
admonitus,
et
postea
expertus
fuisset
tantam
petulantiam,
imo
tantam
rabiem
in
summis
et
infimis,
ut
hostiliter
bellandum
esset
cum
electo
Dei
populo,
non
secus
atque
cum
diabolis?
Postea
sequitur,
|