[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


40:493  493  IN  EZECHIELIS  PROPH.  CAP.  XX.  494  cundiam  meam  (vel  excandescentiam)  super  eos  ad  complendum  iram  meam  in  ipsis  in  deserto.  22.  Et  retraxi  (retraxi  tamen)  manum  meam:  et  feci  propter  nomen  meum,  ne  profanaretur  in  oculis  gentium,  e  quarum  oculis  eduxeram  eos.  23.  Etiam  ego  levavi  manum  meam  ipsis  in  deserto  (vel  contra  ipsos),  ad  disiiciendos  ipsos  inter  gentes,  et  spargendos  per  terras:  24.  Eo  quod  iudicia  mea  non  fecerunt,  et  statuta  mea  repudiarunt,  et  sabbata  mea  violarunt,  et  post  idola  patrum  suorum  fuerunt  eorum  oculi.  Hos  quatuor  versus  simul  contexo,  quia  paulo  ante  fuerunt  expositi:  nec  vos  supervacua  repetitione  onerare  placet.  In  summa,  totam  posteritatem  accusat  Deus,  quod  nihilo  fuerit  obsequentior  quam  patres.  Rebellionem  iterum  probat,  quod  neque  imperio  paruerint,  neque  adducti  fuerint  blandis  promissionibus.  Nam  ab  una  parte  exigebat  cultum  sibi  debitum,  et  mercedem  promittendo  suaviter  eos  invitabat.  Neutrum  profuisse  conqueritur.  Addit  quod  etiam  vidimus,  sibi  fuisse  propositum  eos  per  varias  mundi  plagas  spargere  ac  dissipare.  Causam  tamen  assignat  cur  sibi  moderatus  fuerit,  quia  noluerit  nomen  suum  profanari  inter  gentes.  Ita  pronuntiat  nunquam  eos  interquievisse,  quin  assidue  effervesceret  eorum  impietas:  ideo  factum  esse  sua  incredibili  patientia  et  indulgentia,  ne  centies  et  millies  perirent.  Reliqua  petantur  ex  superiori  contextu.  Sequitur,  25.  Ego  quoque  dedi  illis  decreta  non  bona,  et  iudicia  in  quibus  non  vivent.  Hic  pronuntiat  Deus  se  vindictam  sumpsisse  de  populo  tam  duro  et  obstinato,  quod  scilicet  permiserit  subire  aliud  iugum,  quia  non  sustinuerat  regi  legis  doctrina.  Vidimus  enim  quum  Deus  apud  Israelitas  legem  deposuit,  fuisse  plus  quam  felices,  modo  reputassent  quam  illud  esset  honorificum,  habere  commune  pactum  cum  Deo,  qui  dignatus  fuerat  fidem  suam  mutuo  illis  obstringere.  Haec  fuit  singularis  dignatio,  et  praerogativa,  quia  non  tantum  Deus  ostenderat  quid  rectum  esset,  verum  pollicitus  simul  fuerat  mercedem,  quamvis  nihil  deberet.  Quid  autem  gens  illa  prorsus  indocilis?  Excussit  legis  iugum.  Ergo  digna  fuit  quae  aliud  imperium  experiretur.  Deus  ergo  dedit  leges  non  bonas,  quando  passus  est  miseros  illos  trahi  sub  magnam  congeriem  errorum.  Fuerunt  enim  illae  leges  non  bonae.  Quidam  violenter  torserunt  hunc  locum,  dum  putant  vocari  legem  ipsam  a  Mose  promulgatam  non  bonam,  quod  sit  mortifera,  teste  Paulo.  Sed  corrumpunt  prophetae  sensum.  Deus   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci