25:493  493  COMMENTARIUS  IN  IOSUE  CAP.  IX.  494  gloriam  :  et  quidem  Deo  Israelis  :  ubi  subest  tacita  superstitionum  quibus  assueti  erant  reiectio.  Nam  si  verum  est,  miraculorum  quae  in  Aegypto  edita  erant  fama  permotos  venisse,  summam  potentiam  concedunt  Deo  Israelis  licet  incognito.  14.  Sumpserunt  ergo  viri.  Insipida  sunt  commenta,  gustasse  panem  ut  ex  sapore  colligerent,  an  vetustate  esset  rancidus:  vel  epulo  foedus  confirmasse.  Potius  enim,  meo  iudicio,  perstringitur  nimia  credulitas,  quod  leviter  acquieverint  fabulosae  narrationi,  et  dum  attenti  sunt  ad  solum  panem,  non  reputaverint  figmentum  illud  colore  destitui.  Et  certe  nisi  hebetati  fuissent  eorum  sensus,  multa  statim  occurrissent  ad  refutandos  Gibeonitas.  Sed  quia  interdum  contingit,  acutissimos  oculos  inani  spectaculo  perstringi:  gravius  damnatur  eorum  error,  quod  sciscitati  non  sunt  quid  Deo  placeret.  In  promptu  erat  remedium,  si  nihil  aggressi  essent  nisi  praeeunte  oraculo.  Res  vero  digna  erat  de  qua  sedulo  inquirerent.  Signum  ergo  crassae  incuriae  fuit,  quum  praesto  adesset  sacerdos  qui  per  Urim  et  Thumim  responsum  a  Deo  peteret,  de  re  obscura  inconsiderate  decernere,  ac  si  nullum  consilium  suppeteret.  Quo  minus  excusabilis  fuit  eorum  temeritas  cum  tam  supino  gratiae  Dei  neglectu  coniuncta.  16.  Post  tres  autem  dies  a  foedere  cum  illis  inito  audierunt,  quod  propinqui  essent  ipsis,  et  in  medio  ipsorum  habitarent.  17.  Profectique  sunt  filii  Israel,  et  venerunt  ad  urbes  ipsorum  die  tertio.  Urbes  autem  eorum  erant  Gibeon,  Chephirat,  Beeroth,  Ciriatiearim.  18.  Et  non  percusserunt  eos  filii  Israel,  eo  quod  iurassent  eis  principes  congregationis  per  Iehovam  Deum  Israel:  et  murmuravit  tota  congregatio  contra  principes.  19.  Tunc  dixerunt  omnes  principes  ad  totam  congregationem:  Nos  iuravimus  eis  per  Iehovam  Deum  Israel,  ideo  nunc  non  possumus  attingere  eos.  20.  Hoc  faciemus  eis,  servabimus  eos  vivos,  ne  sit  contra  nos  ira  propter  iusiurandum  quod  iuravimus  eis.  21.  Dixerunt  itaque  illis  principes:  Vivant,  ei  caedant  ligna,  et  fodiant  aquam  toti  congregationis  quemadmodum  loquuti  sunt  eis  cuncti  principes.  22.  Vocavit  itaque  eos  Iosue,  et  loquutus  est  ad  eos,  dicendo:  Ut  quid  decepistis  nos,  dicendo:  Remoti  sumus  a  vobis  valde,  quum  in  medio  nostri  habitetis?  23.  Nunc  ergo  maledicti  estis,  nec  delebuntur  ex  vobis  servi,  et  caedentes  ligna,  et  fodientes  aquam  pro  domo  Dei  mei.  24.  Qui  responderunt  ad  Iosue,  atque  dixerunt:  Quum  renunciando  renunciatum  fuit  servis  tuis  quomodo  praeceperat  Iehova  Deus  tuus  Mosi  servo  suo,  ut  daret  vobis  terram,  et  disperderet  omnes  habitatores  terrae  a  facie  vestra,  timuimus  valde  animabus  nostris  a  facie  vestra  et  fecimus  istud.  25.  Et  nunc  ecce  sumus  in  manu  tua,  sicut  placet,  et  sicut  rectum  est  in  oculis  tuis,  ut  facias  nobis,  facies-