40:492  20.  Et  sabbata  mea  sanctificate,  et  erunt  in  signum  inter;  me  et  vos,  ad  cognoscendum  (id  est  ut  cognoscatis,  vel  ut  sciatis)  quod  ego  Iehovah  deus  vester.  Quod  in  genere  de  praeceptis  dixit  nunc  ad  sabbata  iterum  accommodat,  nec  sine  causa.  Sicuti  enim  heri  dictum  fuit,  Deus  quiete  illa  non  tantum  voluit  exigere  aliquid  sibi  debitum  a  populo,  sed  potius  iubet  in  alium  finem,  ideo  iubet  sabbata  sua  sanctificari.  Modus  autem  sanctificationis  ante  fuit  expositus,  quia  leve  fuit  illud  otium.  Nec  certe  satisfactum  fuit  Deo  quum  populus  feriabatur  a  suis  negotiis:  sed  interior  sanctificatio  praecipuum  gradum  semper  obtinuit.  Et  hac  ratione  etiam  iterum  repetit,  ut  sint  in  signum  inter  me  et  vos,  ad  cognoscendum  quod  ego  Iehovah  deus  vester.  Testatur  hoc  loco  Deus,  modo  rite  Iudaei  sabbata  observent,  sensuros  effectum  eius  gratiae,  quam  voluit  illic  repraesentari.  Diximus  enim  sabbatum  fuisse  sacramentum  regenerationis.  Nunc  ergo  promittit  efficaciam  spiritus  sui,  modo  ne  ianuam  ipsi  claudant  sua  impietate  et  contemptu.  Hinc  videmus  sacramenta  nunquam  destitui  spiritus  virtute,  nisi  quatenus  homines  se  indignos  reddunt  oblata  sibi  gratia.  Papistae  quum  de  sacramentis  loquuntur,  dicunt  habere  efficaciam,  modo  ne  ponamus  obicem  peccati  mortalis:  illic  nulla  fidei  mentio.  Modo  igitur  ne  quispiam  sit  fur,  aut  adulter,  aut  homicida,  dicunt  sacramenta  habere  suum  effectum:  exempli  gratia,  si  quis  etiam,  qui  ne  guttam  quidem  fidei  habeat,  se  ingerat  ad  mensam  Christi,  ille,  inquiunt,  recipiet  non  tantum  corpus  et  sanguinem  eius,  sed  fructum  mortis  et  resurrectionis:  et  tantum  quia  non  ponit  obicem  peccati  mortalis,  hoc  est,  non  potest  convinci  furti,  aut  homicidii.  Videmus  quo  demersi  fuerint  caecitatis,  et  hoc  fuit  iustum  Dei  iudicium.  Tenendum  igitur  est,  mutuam  esse  relationem  inter  fidem  et  sacramenta,  ideoque  sacramenta  effectum  suum  nancisci  ex  fide:  non  quod  indignitas  hominum  illis  quidquam  deroget.  Sacramenta  enim  semper  retinent  suam  naturam:  baptismus  est  lavacrum  regenerationis,  etiamsi  totus  mundus  esset  incredulus:  coena  Christi  est  communicatio  corporis  et  sanguinis  eius,  etiamsi  nulla  esset  scintilla  fidei  in  mundo:  sed  non  percipimus  gratiam  quae  nobis  offertur  et  quamvis  res  spirituales  semper  maneant  eaedem,  non  consequimur  tamen  effectum,  nec  sentimus  quid  valeant,  nisi  caveamus,  ne  nostra  infidelitas  profanet  quod  Deus  consecravit  in  salutem  nostram.  21.  Et  rebelles  fuerunt  (vel  irritarunt,  vel  exasperarunt  me)  filii:  in  decretis  meis  non  ambulaverunt,  et  iudicia  mea  non  servarunt,  ut  ea  facerent:  quae  qui  fecerit  homo  vivet  in  ipsis:  sabbata  mea  profanarunt:  et  dixi  (hoc  est,  decrevi)  effundere  ira'