39:492
hic
dicit,
quamvis
Babylon
conscendat
supra
coelos,
et
in
excelso
muniat
sibi
fortitudinem,
venient
tamen
a
me
vastatores
ei.
Hic
subest
tacita
antithesis
inter
Deum
et
homines.
Nam
si
inter
homines
ipsos
sit
certamen,
mutuo
inter
se
confligunt.
Sed
alia
est
Dei
ratio.
Potest
enim
e
coelo
fulminare,
et
ita
prosternere
altissimos
quosque
montes.
Nunc
ergo
tenemus
prophetae
consilium
ubi
dicit
venturos
essc
vastatores
a
Deo,
qui
Babylonem
perdant,
quamvis
conscendat
supra
nubes.
Sequitur,
54.
Vox
clamoris
e
Babylone,
et
confractio
magna
e
terra
Chaldaeorum.
Quodammodo
insultat
Ieremias
Babyloniis,
ut
fideles
reiectis
omnibus
obstaculis
vel
superatis,
certo
statuant,
quod
propheta
de
interitu
Babylonis
praedixerat
ratum
fore.
Adducit
igitur
ipsos
in
rem
praesentem,
quum
dicit
fore
voces
clamosas
e
Babylone,
et
e
terra
Chaldaeorum
fore
confractionem,
vel
contritionem
magnam.
Quanquam
possemus
hic
12W
apte
vertere
fragorem,
ut
respondeat
superiori
membro:
dixerat,
Vox
clamoris
e
Babylone,
iam
dicit,
fragor
e
terra
Chaldaeorum.
Fragorem
autem
appellant
sonitum
illum
qui
editur
ex
magna
concussione,
quemadmodum
si
corrueret
aliqua
moles,
non
fieret
hoc
sine
magno
sonitu.
Hoc
ergo
proprie
intelligit
propheta.
Diximus
autem
cur
his
verbis
utatur,
nempe
ut
fideles
proponant
sibi
rem
praesentem,
quae
tamen
prorsus
erat
incredibilis.
Sequitur,
55.
Quia
perdens
Iehovah
Babylonem
(hoc
est,
perdet,
aut
vastabit:
proprie
est
TW)
et
perdet
(nunc
aliud
est
verbum)
ex
ea
vocem
magnam
(vel
magnificam),
et
sonuerunt
fluctus
eorum
tanquam
aquae
magnae,
editus
est
sonitus
vocis
eorum.
Subiicitur
nunc
ratio
illius
fragoris,
nempe
quia
Deus
statuit
Babylonem
vastare
et
redigere
in
nihilum.
Iterum
fideles
revocat
Ieremias
ad
considerandam
Dei
potentiam.
Dicit
igitur
hoc
opus
non
fore
humanum,
quoniam
illic
Deus
exseret
immensam
suam
fortitudinem,
quae
non
potest
comprehendi
captu
nostro.
Dei
ergo
nomen
hic
opponit
omnibus
creaturis,
quasi
diceret
quod
superat
omnes
hominum
conatus,
fore
tamen
facile
ipsi
Deo.
Repraesentat
vero
hic
Deum
tanquam
oculis,
et
dicit
Babylonem
perituram,
sed
Deum
esse
qui
eam
vastet.
Statuit
igitur
hic
Deum,
quasi
iam
armatus
esset
ad
excidendam
Babylonem.
Et
perdet
ex
ea
vocem
magnificam,
hoc
est
immodicam
gloriationem.
Quod
sequitur
aliter
exponunt
multi
quam
mihi
placeat.
Dicunt
enim
sonuisse
fluctus
apud
Babylonios,
quo
tempore
urbs
erat
populosa.
Nam
ubi
est
magna
frequentia
hominum,
illic
etiam
|