40:491  491  PRAELECTIONES  492  que  enim  vetuit  tantum  Deus  imitari  crassa  et  aperta  scelera  parentum,  sed  leges,  et  statuta,  et  ritus,  et  quidquid  in  speciem  est  plausibile,  et  videtur  communi  hominum  sensu  esse  laude  dignum.  Et  ita  detegitur  stultitia  papistarum,  qui  existimant  quasi  sub  clypeo  Aiacis  se  tuto  latere  :  quum  praetexunt  exempla  patrum,  et  antiquitatem  nobis  iactant,  videmus  certe  quam  clare  ipsos  refellat  Dei  spiritus  ubi  pronuntiat  cavendum  esse  a  statutis  et  praeceptis,  ideoque  non  tantum  a  manifestis  sceleribus,  sed  etiam  a  bonis  intentionibus,  ut  loquuntur,  a  devotionibus,  et  traditionibus  patrum.  Atqui  cultus  Dei  in  papatu  qualis  hodie  est  nisi  confusa  quaedam  massa,  quam  conflarunt  ex  innumeris  figmentis?  quia  si  quis  excutiat  omnes  eorum  nugas,  reperiet  fabricatas  esse  hominum  arbitrio:  neque  tamen  ipsos  pudet  obiicere  patrum  traditiones,  et  opponere  verbo  Dei.  Iam  ergo  videmus  prosterni  totum  papatum,  et  praeclaras  illas  traditiones  patrum,  quibus  gloriantur,  quum  propheta  dicit,  ne  ambuletis  in  statutis  patrum.  Sed  quia  antiquitas  meretur  aliquid  reverentiae,  ideo  promiscue  reiicere  quaelibet  patrum  exempla  esset  immane  et  barbarum.  Ergo  hic  prudentia  et  delectu  opus  est:  sed  eam  quoque  nobis  hic  suggerit  Dei  spiritus  quum  addit  inquinamenta,  vel  idola.  Ergo  examinandae  sunt  patrum  traditiones,  et  illa  discretionis  nota  prudenter  observanda  est,  quid  contineant,  unde  sint  profectae:  si  agnoscimus  non  alio  tendere  quam  ut  pure  colatur  Deus  ex  praescripto  legis  suae,  eas  amplectamur:  si  vero  nos  abducant  a  puro  et  simplici  Dei  cultu,  si  suis  mixturis  inficiunt  veram  et  sinceram  religionem,  eas  abominemur.  Pergamus,  ego,  inquit,  sum  Iehovah  Deus  vester,  ambulate  in  statutis  meis,  et  iudicia  mea  servate.  Confirmat  Deus  superiorem  sententiam,  et  simul  remedium  adhibet  omnibus  corruptelis  quum  dicit,  ambulate  in  praeceptis  meis,  quia  ego  sum  Deus  vester.  His  enim  verbis  sibi  uni  tanquam  proprium  vendicat  quod  homines  sibi  ex  parte  arrrogant.  Non  audent  quidem  spoliare  Deum  suo  imperio:  sed  ingerunt  se  quasi  socios,  et  commentis  suis  inficiunt  legem  ipsius,  ac  si  non  sufficeret  ad  plenam  et  solidam  sapientiam.  Hic  ergo  Deus  pronuntiat  se  unicum  esse  legislatorem.  Si  ergo  sum  Deus  vester,  ambulate  in  statutis  meis.  Hinc  sequitur,  nos  abnegare  Deum  oblique  ubi  vel  tantillum  deflectimus  a  lege  ipsius.  Est  locus  insignis,  modo  recte  expendamus  prophetae  verba.  Nam  haec  coniunctim  legenda  sunt,  quia  Deus  vester  sum,  ideo  vel  ambulate  in  praeceptis  meis,  atque  ita  ostendite  vos  esse  populum  meum.  Quod  si  non  contenti  sint  solis  Dei  praeceptis,  sed  admisceant  humana  commenta,  oblique  docet  se  iam  non  agnosci  pro  Deo,  quia  parte  iuris  sui  eum  privant.  Si  enim  unus  est  Deus,  est  etiam  unicus  legislator.  Sequitur,