40:490  17.  Et  pepercit  oculus  meus  super  ipsos  (ignovit  ipsis  oculus  meus)  ne  perderem  ipsos,  et  ne  facerem  ipsos  (et  non  feci  in  ipsis)  consumptionem  in  deserto.  Hoc  ideo  additur,  quia  aliquoties  populum  illum  gravibus  poenis  Deus  affecit:  sed  moderatus  est  sibi,  ne  nomen  ipsum  et  corpus  penitus  exstingueret.  Dicit  ergo  se  illis  pepercisse,  nempe  respectu  sui  nominis,  ut  ante  dictum  fuit,  ne  ipsos  faceret  consumptionem,  hoc  est  ne  penitus  eorum  memoriam  deleret.  Non  ergo  pepercit  in  totum,  ut  indulgentia  sua  foveret  eorum  pravitatem,  sed  ut  postea  videbimus,  manum  suam  retraxit,  ne  ipsos  consumeret,  sicuti  optimo  iure  poterat.  Iam  sequitur,  18.  Et  dixi  ad  filios  ipsorum  in  deserto,  In  decretis  (vel  statutis)  patrum  vestrorum  ne  ambuletis,  et  iudicia  eorum  ne  servetis:  et  in  idolis  (vel  inquinamentis)  ipsorum  ne  polluamini.  19.  Ego  Iehovah  deus  vester,  in  decretis  meis  ambulate,  et  iudicia  mea  servate,  et  facite  ea.  Postquam  ostendit  Deus  tantam  fuisse  obstinationem  malitiae  in  populo,  ut  nihil  proficeret  neque  rigore,  neque  clementia,  nunc  dicit  filios  fuisse  prorsus  similes  patribus.  Nam  quum  dicit  se  vertisse  sermonem  ad  filios,  oblique  subindicat  se  fastidio  fuisse  quasi  fractum,  ut  nollet  amplius  verba  apud  surdos  facere.  Dixi  igitur  ad  filios  eorum:  cur  non  ad  ipsos?  nempe  quia  obduruerant  in  sua  impietate,  nec  spem  ullam  resipiscentiae  dabant.  Quum  ergo  Deus  toties  expertus  foret  ipsos  esse  praefractos,  ideo  dicit  se  ad  filios  ipsorum  vertisse  suum  sermonem.  Ne  ambuletis  in  statutis  patrum  vestrorum,  et  iudicia  eorum  ne  servetis.  Hic  non  loquitur  Deus  de  malis  exemplis,  aut  sceleribus  quae  palam  apparent:  sed  usurpat  voces  in  speciem  honestas,  iudicia  et  statuta.  Si  simpliciter  dixisset  patres  eorum  fuisse  homines  sceleratos,  ideoque  cavendum  esse  filiis,  ne  eos  imitarentur,  fuisset  illa  communis  doctrina:  sed  per  concessionem  hic  usurpat  voces  honorificas,  nempe  iudicia  et  statuta.  Interea  tamen  vetat,  ne  posteri  se  forment  ad  statuta  et  leges  patrum,  vel  ad  caeremonias  et  ritus.  Ne  quis  tamen  obiiceret  servanda  esse  statuta,  quae  tendunt  in  rectum  finem,  tandem  subiicit,  ne  polluamini  in  ipsorum  inquinamentis,  et  sordibus.  Illic  tollitur  superior  concessio,  et  Deus  quasi  fucum  abstergit,  ut  palam  appareat,  praecepta  illa  et  statuta  nihil  differre  a  furtis,  a  latrociniis  et  adulteriis:  hoc  est  prophetae  consilium.  Caeterum  hic  locus  notatu  dignus  est,  quia  hinc  discere  promptum  est,  quam  frivola  sit  eorum  excusatio,  qui  patres  obtendunt,  et  plenis  buccis  praedicant  sibi  esse  ignoscendum  si  ad  eorum  imitationem  se  forment.  Ne-