37:490  in  se  illius  vindictam:  sed  hic  apponitur  species  una,  quoniam  erat  ille  primus  fons  malorum,  quod  desciverant  a  lege,  et  puro  Dei  cultu:  in  genere  tamen  ponit  omnem  malitiam.  Neque  hic  pondere  caret  particula  universalis  quum  dicit,  Super  omni  malitia.  Significat  enim  non  una  tantum  in  parte  fuisse  improbos,  sed  cumulasse  varia  scelera.  Et  simul  adiungit,  Quia  dereliquerunt  me.  Ponit  hic  Deus  defectionem  :  nam  fieri  poterat,  quemadmodum  quotidie  videmus  accidere,  ut  unus  delinquat  aliqua  in  parte,  alter  autem  habeat  sua  vitia,  et  quisque  ob  diversas  causas,  obnoxius  sit  Dei  iudicio.  Sed  Deus  hic  ostendit,  Iudaeos  sic  fuisse  depravatos,  ut  nihil  esset  in  ipsis  purum,  vel  sincerum.  Ideo  ponit  cunctam  malitiam:  deinde  adiungit  defectionem:  Dereliquerunt  me  inquit,  quasi  diceret,  Abnegaverunt  me  prorsus:  non  dicam  unum  ex  ipsis  esse  furem,  alterum  scortatorem,  alium  ebriosum:  sed  omnes  sunt  apostatae,  omnes  sunt  periuri  et  foedifragi.  Ego  igitur  ab  ipsis  relictus  sum,  et  ipsi  alienati  sunt  omni  ex  parte  a  me.  Videmus  ergo  ut  atrociter  amplificet  propheta  scelera  gentis  suae.  Sed  postea  species  illa  adiungitur  exempli  causa,  Quod  fecerant  suffitum  diis  alienis,  hoc  est,  quod  defecerant  a  vero  Deo  ad  idololatriam.  Et  simul  etiam  hoc  ponit,  Quod  sese  inclinaverint  coram  operibus  manuum  suarum.  Excusationem  Iudaeis  tollit  propheta,  et  magis  atque  apertius  detegit  probrum,  et  foeditatetem  ipsorum,  Quod  sese  prostraverint  coram  operibus  manuum  suarum.  Quoties  hac  voce  utitur  scriptura,  significat  nimiam  esse  dementiam  in  hominibus,  qui  loco  Dei  non  tantum  solem  et  lunam,  vel  alias  creaturas  adorant,  sed  idola  quae  sibi  ipsi  fabricarunt.  Unde  enim  fit  ut  colant  idola  sua  impii,  nisi  quod  finxerunt  illis  et  nasum,  et  manus  et  aures?  Truncum  ligni  nemo  adorat:  massam  aeris,  vel  argenti  etiam  omnes  contemnunt:  lapidem  nemo  existimat  deum  esse.  Sed  ubi  accessit  ex  malleo  sculptura,  et  artificium  ex  manu  hominis,  statim  se  proiiciunt  miseri  et  caeci  idololatrae  coram  statuis  et  picturis.  Unde  hoc?  quia  finxerunt  illis  et  nares,  et  oculos  et  aures:  ergo  deos  ipsi  fecerunt.  Videmus  ergo  quorsum  spectet  propheta,  ubi  dicit  Iudaeos  se  inclinasse  coram  operibus  manuum  suarum.  Sed  ego  leviter  haec  praetereo,  quoniam  debetis  satis  esse  exercitati  in  hoc  genere  doctrinae.  Nunc  sequitur,  17.  Et  tu  accinge  lumbos  tuos,  et  surge,  et  loquere  ad  ipsos  quaecunque  (omnia  quae)  ego  mandavero  Ubi:  ne  timeas  a  facie  ipsorum,  ne  te  conteram  (vel  timere  faciam)  a  facie  ipsorum  (est  enim  verbum  sumptum  ex  eadem  radice).  Primo  iubet  Deus  prophetam  suum  praeconem  esse  tristis  illius  iudicii,  de  quo  iam  videmus.  Neque  enim  voluit  in  angulo  et  occulte  loqui  tantum