[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


47:49  49  CAPUT  H.  50  gebant  discipuli:  postea  suo  tempore  fructum  protulit  quae  frustra  in  aerem  evanuisse  videbatur  doctrina.  Ergo  quamvis  multa  in  Domini  factis  et  dictis  ad  tempus  obscura  sint,  non  ideo  tamen  desperandum  est,  nec  spernendum  quod  non  statim  assequimur.  Observandus  est  contextus,  quod  scripturae  et  Christi  sermoni  crediderint.  Significat  enim  evangelista,  scripturam  cum  Christi  sermone  conferendo  fuisse  adiutos,  ut  in  fide  proficerent.  23.  Quum  autem  esset  in  paschate  Hierosolymis  die  festo,  multi  crediderunt  in  nomen  eius,  videntes  signa  quae  edebat.  24.  Ipse  autem  Iesus  non  credebat  semetipsum  eis,  eo  quod  ipse  nosset  omnes,  25.  Nec  opus  haberet  ut  quisquam  testaretur  de  homine.  Ipse  enim  sciebat  quid  esset  in  homine.  23.  Multi  crediderunt  ete.  Apposite  hanc  narrationem  proximae  connectit.  Signum,  quale  petebant  Iudaei,  Christus  non  dederat.  Nunc  quum  pluribus  miraculis  nihil  aliud  profecerit  apud  eos,  nisi  ut  frigidam  et  umbratilem  fidem  conciperent,  satis  comprobat  hic  eventus,  indignos  fuisse  quorum  votis  obtemperaret.  Fuit  quidem  hic  aliquis  signorum  fructus,  quod  in  Christum  multi  crediderunt,  adeoque  in  nomen  eius,  ut  se  eius  doctrinam  sequi  velle  profiterentur:  (Nomen  enim  autoritatis  loco  hic  positum  est).  Poterat  haec  qualiscunque  fidei  species,  quae  adhuc  erat  evanida,  in  veram  fidem  demum  emergere,  poterat  haec  utilis  esse  praeparatio  ad  celebrandum  apud  alios  Christi  nomen:  est  tamen  illud  verum  quod  diximus,  procul  abfuisse  a  recto  affectu,  ut  in  divinis  operibus  proficerent  sicuti  par  erat.  Caeterum  non  fuit  haec  fidei  simulatio  qua  venditare  se  apud  homines  vellent,  erant  enim  persuasi  Christum  esse  magnum  aliquem  prophetam:  fortassis  etiam  tribuebant  illi  honorem  Messiae,  cuius  tunc  magna  passim  erat  exspectatio.  Sed  quia  proprium  Messiae  officium  non  tenebant,  praepostera  erat  eorum  fides  quae  in  mundo  ac  rebus  terrenis  haerebat.  Deinde  frigida  erat,  et  serio  cordis  affectu  vacua  persuasio.  Assentiuntur  enim  evangelio  hypocritae,  non  ut  se  in  obsequium  Christi  addicant,  nec  ut  sincera  pietate  Deum  sequantur  vocantem,  sed  quia  agnitam  veritatem  prorsus  reiicere  non  audent,  ac  praesertim  ubi  nulla  est  repugnandi  causa.  Nam  sicuti  non  inferunt  ultro  nec  gratis  bellum  Deo,  ita  ubi  sentiunt  eius  doctrinam  carni  suae  pravisque  cupiditatibus  esse  adversam,  statim  exacerbantur  vel  saltem  a  fide  iam  concepta  resiliunt.  Quos  ergo  evangelista  credidisse  dicit,  ego  non  intelligo  fidem  simulasse  quae  nulla  esset,  sed  coactos  aliquo  modo  fuisse  ut  Christo  nomen  darent,  non  fuisse  tamen  veram  et  legitimam  eorum  fidem  inde  constat,  quod  illos  e  suorum  numero  Christus  excludit,  cuius  iudicio  standum  Calvini  opera.  Vol.  XLVII.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci