[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


37:49  49  CAPUT  XLT.  50  his  prophetae  monitionibus  ipsos  muniri  operae  pretium  fuit.  Et  quo  plus  efficaciae  habeat  hic  sermo,  testandae  fiduciae  causa  gentes  ipsas  ultro  lacessit,  iubens  ut  firmamenta  causae  suae  afferant,  sicuti  in  iudicio  fieri  solet.  Regem,  autem  Iacob  se  vocans,  idolis  omnibus  insultat,  et  se  causam  populi  sui  suscipere  demonstrat,  ut  tandem  appareat  gloriae  suae  vindex,  iniuste  oppressos  redimendo.  Interea  tamen  magna  fide  pios  instructos  esse  oportuit:  qualis  enim  fuit  regni  species,  quum  captivi  adeoque  oppressi  essent?  unde  etiam  prius  vermem  Iacob  et  mortuos  vocavit.  Verum  ea  promissione  sustentarunt  animos  suos  qua  prius  radicem  eorum  sub  terra  latere  dictum  est,  quum  arbori  exseetae  populum  comparavit:  Emerget  ex  trunco  Isai,  ete.  Regnum  igitur  quod  latebat  oculis  fidei  intuebantur:  nec  enim  id  aut  corporis  oculis  cerni,  aut  humano  ingenio  comprehendi  potuit.  22  et  23.  (Adducant.)  Non  tantum  aggreditur  idolorum  cultores,  sed  iubet  ut  secum  deos  ipsos  in  medium  producant:  perinde  ac  si  diceret,  quibuscunque  argutiis  sint  instructi,  non  fore  tamen  idoneos  patronos  ut  tam  malam  causam  defendant.  Hic  porro  videmus  Deum  patroni  personam  sustinere,  et  totius  populi  nomine  loqui.  Nec  enim  vult  disiungi  ab  ecclesia  sua.  Eam  ergo  confirmat,  atque  munit  adversus  ludibria  impiorum,  et  alias  machinas  quibus  fidem  nostram  adoriuntur.  Bono  igitur  animo  esse  nos  decet,  quum  Deus  suscipiat  causam  nostram,  atque  in  medium  prodeat  adversus  idololatras,  atque  adeo  in  ipsa  idola  armatus  invicta  sua  veritate  insurgat,  eorum  vanitatem  refutans.  Caeterum  hoc  modo  admonet  se  verbo  suo  satis  superque  armasse  suos  electos  ad  certam  victoriam,  ut  congredi  manusque  conserere  cum  incredulis  omnibus  non  dubitent.  Et  certe  quisquis  rite  ut  par  est  profecit  in  coelesti  doctrina,  victrice  fidei  constantia  cunctas  Satanae  imposturas  facile  discutiet.  Verum  quidem  est,  fidem  nostram  ab  obedientia  incipere:  sed  ita  intelligentiam  praecedit  docilitas,  qua  Deo  subiicimus  sensus  nostros  in  obsequium,  ut  certa  deinde  scientia  mentes  nostras  illustret.  Atque  hac  nota  discernitur  a  superstitionibus  vera  religio,  quia  ad  regulam  minime  dubiam  vel  fallacem  exigitur.  Plus  satis  quidem  in  suis  erroribus  superbiunt  idololatrae:  sed  tota  eorum  .pervicacia  ex  stupore,  amentia,  vel  phrenetico  impetu  emergit.  Nam  si  sobrie  et  placide  ad  sanam  doctrinam  attenderent,  statim  concideret  fastus  ille  quo  lucem  veritatis  obruunt.  Alia  est  piorum  ratio,  quorum  etsi  fides  in  humilitate  fundata  est,  non  tamen  stulto  et  inconsiderato  zelo  temere  fertur:  quia  spiritum  Dei  habet  ducem  et  magistrum,  ne  a  certa  verbi  luce  aberret.  Itaque  ubi  nulla  est  ad  discernendum  regula,  teste  propheta,  mera  est  superstitio.  Iam  quia  nihil  temere  repudiandum,  dicunt  fideles:  Afferte,  et  cor  adiicie-  Calvini  opera.  Vol  XXXVII.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci