16:49
49
1556
FEBRUAR
50
que
corruptelis,
quae
passim
grassantur
hodie
in
toto
mundo,
eripit.
Sed
quod
summa
laude
in
cognato
tuo
dignum
fuit
vertere
in
vitium,
maligni
fuit
pravique
ingenii.
Omitto
ingratitudinem,
quod
hominem,
cui
vivo
blandiri
coactus
esset,
multis
scilicet
beneficiis
obstrictus,
mortuum
arrodere
non
erubuit.
Sed
quid
facias
cum
istorum
pervicacia,
quibus
haereticum
est,
quidquid
vel
tantillum
ab
eorum
figmentis
discrepat?
Quomodo
hominibus
parcerent,
qui
sinceram
pietatis
doctrinam
non
minus
protervo
fastu
conculcant,
quam
truculenta
morositate
respuunt?
Caeterum
ut
tibi,
eximie
vir,
pro
tua
moderatione
placida
haec
indignitas
fuit
devoranda,
sic
te
privatae
iniuriae
dolor
admonet,
ad
cohibendam
istam
intemperiem
mature
adhibenda
esse
remedia.
Ego
tempestivam,
ut
putavi,
occasionem
nactus,
amplissimum
Senatum
per
literas
4)
rogavi,
ut
intestinis
istis
dissidiis
occurreret.
Etsi
autem
adventus
ad
vos
meus
non
esset
forte
inutilis,5)
et
eum
linguae
nostrae
homines
optarent,
quia
tamen
me
ingerere
absurdum
erat,
verecunde
testatus
sum,
mihi
non
grave
nec
molestum
fore
iter,
si
qui
ex
vestris
concionatoribus
doctrina
mea
offensi
placidum
colloquium
admittant.6)
Suppetunt
enim
rationes,
quibus
eos
placare,
quoad
in
me
erit,
et
quoad
patietur
veritatis
defensio,
conabor.
Tu
vero,
praestantissime
vir,
pro
tua
prudentia
quid
factu
uti]e
sit
statues,
totumque
negotium
moderaberis.
Linguae
nostrae
homines,
sicuti
iam
feci,
ad
colendam
inter
se
pacem
hortari
non
desinam:
si
qui
etiam
durae
cervicis
erunt,
eos
monere,
ne
se
perversis
dissidiis
lacerent.
Nam
inter
tuas
virtutes
hanc
iure
suspicio,
quod
antehac
multa
vitia
toleraveris,
quae
a
gente
nostra
alienare
tuum
animum
poterant:
si
ad
perseverandum
tibi
animos
addere
opus
esset,
has
partes
minime
detrectarem.
Sed
dum
mecum
reputo
quid
agas,
teque
sponte
occurrere
mihi
video,
paternamque
sollicitudinem
testari,
ne
quid
accidat
aliter
quam
vellemus,
pudore
impedior
ne
quid
te
rogem.
Tantum
rogandus
est
Christus,
ut
te
semper
ad
haec
taedia
devoranda
invicta
animi
fortitudine
constantiaque
fulciat,
et
alibi
4)
deperditae.
5)
Cf.
etiam
proxime
sequentes,
6)
De
tali
colloquio,
siquidem
habitum
fuisset,
vix
aliquid
sperandum
fuisse
ipsi
Francofurtenses
ministri
satis
aperte
declar
ar
ant
Pollanus
ad
senatum
scripserat,
d.
19.
lan.
:
Si
quid
in
nobis
requiritur
nos
legitimis
ex
verbo
Dei
ecclesiae
iudiciis
nostra
subiicimus
omnia,
paratique
sumus
omnem
nostram
doctrinam
claris
perspicuis
ac
consentientibus
scripturarum
catholicaeque
ecclesiae
testimoniis
confirmare,
sive
privatim
sire
publice
ete.
Ad
quod
concionatores
triduo
post:
Wir
nicht
gesinnet
seynd
uns
in
einige
Dieputacion
oder
Gesprach
mit
den
Welschen
einzulassen,
sinds
auch
nicht
schuldig.
Calvini
opera.
Vol.
XVI.
|