9:489
489
CHRISTI
IN
COENA.
490
communicationis.
Unde
conficitur
verissime
ab
Augustino
esse
dictum:
Signa
illis
visibili
forma
fuisse
diversa,
non
autem
re.
Quanquam
simul
addo
modum
significandi
fuisse
diversum,
et
mensuram
gratiae
non
fuisse
aequalem:
quia
hodie
plenior
et
uberior,
adeoque
substantialis
Christi
communicatio
exhibetur.
Quod
autem
de
pignore,
non
dere,
sibi
mecum
litem
esse
dicit
Heshusius,
quid
hoc
sibi
velit
admonitos
volo
lectores.
Spiritualis
manducationis
fatetur
ipse
patres
ex
aequo
nobiscum
fuisse
participes:
ego
vero
pro
ratione
et
modo
dispensationis.
Interposito
autem
pignore
fidem
eorum
in
symbolis
confirmatam
fuisse
constat,
quatenus
ferebat
Christi
absentia.
Porro
nostra
quomodo
praesentem
offerant,
alibi
diximus:
non
loco
scilicet,
verum
quia
mortem
[pag.
47]
et
resurrectionem,
ubi
solida
est
salutis
plenitudo,
coram
repraesentant.
Interea
Heshusius
secum
pugnans,
improbat
quod
inter
fidem
et
manducationem
spiritualem
distinguo.
Si
ei
creditur,
inanis
est
argutia.
Adeo
nihil
praeterit,
quod
non
arrodat
vel
allatret.
Nam
hoc
modo
inanis
esset
argutia,
quum
Paulus
dicit
Christum
habitare
in
cordibus
nostris
per
fidem:
item,
nos
inseri
in
eius
corpus
:
cum
eo
et
crucifixos,
et
sepultos
esse
:
denique
nos
esse
ossa
ex
ossibus
eius,
et
carnem
ex
carne
eius,
ut
vita
eius
nostra
sit.
Haec
qui
non
videt
fructus
et
effectus
esse
fidei,
ideoque
a
fide
differre,
plus
quam
caecus
est.
Eiusdem
vero
caecitatis,
negare
hoc
inaestimabile
bonum
fide
nos
consequi,
ut
Christi
communicatio
nos
vivificet.
Sed
omnia
miscere
pro
nihilo
ducit:
modo
ne
fateri
cogatur,
extra
coenam
habere
fideles
quod
in
coena
ipsa
recipiunt.
Atqui
necesse
est,
inquit,
manducationem
ab
obsignatione
differre
:
nempe
sicuti
necesse
est
obsignationem
quao
fit
in
baptismo,
a
spirituali
lavacro
differre.
An
non
extra
baptismum
purgamur
Christi
sanguine?
An
non
spiritu
regeneramur?
Verum
in
subsidium
nostrae
infirmitatis
accedit
visibile
testimonium,
quod
rem
signatam
melius
sanciat.
Neque
id
modo,
sed
vere
etiam
et
plenius
conferat
quod
fide
evangelii
percipimus,
etiam
citra
externam
actionem.
Atque
hoc
etiam
loco
specimen
edit
maligni
pravique
ingenii,
dum
in
calumniam
rapere
audet
quod
in
Catechismo
doceo:
non
inutilem
esse
coenae
usum,
quia
plenius
illic
Christum
recipimus,
quia
iam
per
fidem
evangelii
ex
parte
noster
est,
ac
in
nobis
habitat.
Haec
doctrina,
si
Heshusio
creditur,
non
modo
putida
est
[pag.
48]
et
inepta,
sed
in
totum
ministerium
evangelii
contumeliosa.
Ergo
Paulum
blasphemiae
accuset,
qui
Christum
dicit
in
nobis
formari,
sicuti
foetus
in
utero.
Nota
sunt
verba
ad
Galatas:
Filioli,
quos
iterum
parturio,
donec
formetur
in
vobis
Christus
(Gal.
4,
19).
Cui
non
multum
absimile
quod
alibi
dicit:
Donec
crescatis
in
virum
perfectum,
in
mensuram
|