55:489
489
EPIST.
IUDAE
490
ingressi
enim
sunt
quidam
homines,
olim
praescripti
in
hoc
iudicium,
impii,
Dei
nostri
gratiam
transferentes
in
lasciviam:
et
Deum,
qui
solus
est
herus,
et
Dominum
nostrum
Iesum
Christum
negantes.
3.
Quum
omne
studium.
2TCOU$Y]V
rcocoti|jievoc,
verti,
A
d
h
i
b
e
n
s
studium.
Ad
verbum
sonat,
facere
diligentiam.
Porro
sententiam
hano
multi
interpretes
ita
resolvunt,
quod
vehemens
studium
Iudam
ad
scribendum
compulerit.
Quemadmodum
dicere
solemus,
eos
qui
serio
aliquo
affectu
ardent,
sibi
non
posse
temperare.
Ergo
necessitas,
secundum
eos,
in
eo
fuit
quod
desiderium
scribendi
non
patiebatur
Iudam
silere.
Ego
autem
potius
duo
hic
membra
distincta
esse
puto,
quod
quum
alioqui
satis
propensus
et
sedulo
intentus
ad
scribendum
esset,
necessitas
etiam
eum
coegerit.
Significat
ergo
se
libenter
quidem
et
cupide
ad
eos
scribere:
sed
tamen
necessitate
etiam
urgeri
ut
id
faciat:
quia
scilicet
(ut
in
contextu
sequitur)
oppugnati
ab
improbis,
ad
pugnam
instruendi
erant.
Ergo
hoc
priore
loco
testatur
Iudas,
sibi
tantae
curae
esse
eorum
salutem,
ut
scribere
ultro
optarit,
et
quidem
studiose.
Deinde
ut
illorum
attentionem
excitet,
rem
simul
ita
postulasse
dicit.
Acres
enim
stimulos
admovet
necessitas.
Nisi
praemoniti
fuissent
quantopere
sibi
necessaria
esset
haec
cohortatio,
poterant
ad
legendum
esse
pigri
et
resides.
Quum
vero
ex
praesenti
eorum
necessitate
se
scribere
praefatur,
perinde
est
ac
si
classicum
caneret
excutiendo
torpori.
De
communi
salute.
Quidam
codices
addunt,
vestra:
sed
perperam,
meo
iudicio:
nam
communem
illis
secum
salutem
facit.
Atque
hoc
doctrinae,
quae
proferenda
est,
non
parum
addit
ponderis,
quum
quis
ex
proprio
sensu
et
experientia
loquitur.
Futilis
enim
erit
sermo,
si
de
salute
apud
alios
disseramus,
cuius
nullum
ipsi
habeamus
gustum.
Practicum
ergo
(ut
ita
loquar)
doctorem
se
profitetur
Iudas,
quum
in
eiusdem
salutis
consortium,
piorum
numero
se
aggregat.
Ad
vos
hortandos,
ete.
Ad
verbum
est:
Exhortans
vos:
sed
quum
finem
consilii
sui
notet,
ita
resolvi
debet
oratio.
Quod
transtuli,
f
i
d
em
cert
a
n
d
o
a
d
i
u
v
a
r
e
,
tantundem
valet
atque
In
retinenda
fide
eniti,
et
contrarios
Satanae
insultus
fortiter
sustinere.
Monet
enim,
ut
in
fide
perstent,
obeunda
esse
varia
certamina,
ac
continuam
illis
militiam
instare.
Fidem
dicit
s
e
m
e
l
t
r
a
d
i
t
a
m
,
ut
ipsam
sciant
hac
lege
se
esse
adeptos,
ne
unquam
deficiant
vel
excidant.
4.
Subingressi.
Tametsi
piis
semper
infestus
est
Satan,
eosque
subinde
lacessere
non
desinit:
eos
tamen
quibus
scribit,
de
praesenti
necessitate
admonet.
Nunc,
inquit,
peculiariter
vos
aggreditur
Satan
et
lacessit:
sumenda
igitur
arma
sunt
ad
|