|
5:489
CONSILIUM
PAULI
III.
Nam
respicere
oportet
non
solum
ad
Germaniam,
verum
etiam
ad
Gallias,
Hispanias,
Italiam
et
reliquas
Christianorum
provincias
neque
credendum
est,
quod
si
quid
ob
quietem
Germaniae
novi
in
religione
fiet,
sine
scitu
et
consensione
aliarum
provinciarum,
id
posse
carere
aut
magna
calumnia
et
scandalo
aut
perniciosissimo
exemplo.
Praeterea
si
quid
privatim
in
Germania
constitueretur,
quod
ab
aliis
provinciis
non
probaretur,
esset
magnum
monstrum
in
corpore
Christi,
quae
est
ecclesia,
quod
membra
non
cohaererent,
et
unitas
non
servaretur.
Respiciendum
plane
est,
nec
solum
ad
Gallias,
[fol.
29]
Hispanias,
Italiam,
sed
ad
totum
quoque
orbem.
At
quia
nihil
in
religione
petunt
novari
protestantes,
feed
ea
in
usum
modo
revocari,
quae
tradidit
Christus,
ipsi
commendarunt
apostoli,
observavit
vetus
ac
purior
ecclesia,
corrigi
autem
et
repurgari,
quae
his
ipsis
adversantur,
si
ad
eum,
quem
postulant
modum,
reformentur
ecclesiae,
de
assensu
omnium
ubique
Christianorum
minime
ambigendum
est:
eodem
enim
spiritu
Christi
aguntur,
quicunque
Christi
sunt.
Atque
ut
aliqui
sive
per
errorem,
sive
propter
vim
Antichristi
assentiri
statim
non
queant,
non
est
tamen
Christi
mandato
salutique
ecclesiarum
sic
praeferenda
eorum
vel
ignoratio,
vel
infirmitas,
ut
dum
his
nostros
attemperamus,
utrumque
illorum
negligamus;
in
mediis
rebus
plurimum
semper
est
deferendum
fratrum
imbecillitati,
at
in
iis
quae
certa
ratione
a
Christo
sunt
commendata,
qui
hominum
gratiae
vel
minimum
aliquid
concedendum
putat,
eo
ipso
prodit
se
parum
in
Christi
schola
profecisse.
Pietas
enim
sine
controversia,
sine
exceptione
pro
necessario
habet,
quidquid
Christus
iubet.
Quum
per
hos
viginti
annos
toties
concilium
vel
pollicendo
vel
denunciando
verba
dederit
pontifex
et
Gerrnanis
et
aliis
gentibus,
quis
non
credat
eum,
quoties
de
concilio
loquatur,
fucum
pro
more
facere
ut
effugium
inveniat?
et
omnino
fallitur,
qui
ab
ipso
exspectat
pium
concilium,
quamdiu
in
antiqua
sua
disciplina
perseverat.
Ergo
in
re
desperata,
in
tam
magna
populi
Dei
ludificatione,
quid
aliud
Germanis
superest,
quam
ut
ipsi
tandem
in
Domino
conveniant,
de
restituenda,
quam
prostratam
iacere
vident,
religione
piam
habeant
consultationem
?
Et
sua
quidem
consulta
reliquis
nationibus
iudicanda
offerant,
ipsi
tamen
interim,
et
quae
certo
praecepta
sunt
ore
Christi
amplectantur,
et
quae
palam
sunt
prohibita,
corrigant,
tollantque
de
medio?
Inde
quid
apud
ullos
homines,
quorum
habenda
sit
ratio,
vel
offendiculi,
vel
calumniae
metuendum
est?
Fuerunt
certe
et
semper
erunt
aliqui
ex
eo
hominum
genere,
quos
regnum
Christi,
simul
ac
erigitur,
ad
insaniam
rabiemque
adigit.
Sed
de
illis
scriptum
est
mittendos
esse,
quia
caeci
sunt
et
duces
caecorum.
|