37:489
489
IN
IEREMIAM.
CAP.
I.
490
Deus
nunc
causam
assignat,
cur
tam
severe
statuerit
agere
cum
Iudaeis.
Utrumque
enim
oportuit
tradi,
nempe
Chaldaeos
non
irrupturos
sua
sponte,
sed
quia
locabunt
operam
snam
Deo,
qui
ipsos
colliget
atque
armabit.
Hoc
est
unum.
Verum
necesse
fuit
etiam
alterum
adiungere,
nempe
Deum
non
esse
crudelem,
neque
etiam
oblitum
esse
foederis
sui,
quum
tam
rigidus
vindex
esse
voluit:
sed
ita
saevire
quoniam
nimia
erat
pravitas
in
Iudaeis
ut
necesse
esset
ipsos
ita
prorsus
conteri
et
affligi,
quoniam
castigationes
modicae
nihil
ipsis
profuerant.
Deus
ergo
postquam
testatus
est
se
fore
ducem
in
illo
bello,
simul
etiam
explicat
se
iustas
habere
causas,
cur
castiget
Iudaeos,
neque
hoc
posse
imputari
saevitiae,
quoniam
ipsum
provocaverant
suis
impiis
superstitionibus.
Dicit
ergo,
Loquar
iudicia
mea
cum
ipsis.
Hoc
multi
interpretes
referunt
ad
Chaldaeos
et
Assyrios,
quasi
Deus
illis
praescribat,
quemadmodum
solent
summi
iudices
suis
ministris
mandare
quod
ab
ipsis
decretum
est.
Sed
illa
expositio
nimis
est
coacta.
Deinde
etiam
propheta
satis
eam
refutat,
quia
haec
simul
contexit,
Loquar
cum
ipsis
iudicia
mea
super
malitia
ipsorum.
Quid
ergo
est
proferre
iudicia?
Nempe
quum
Deus
ad
tribunal
suum
citat
sceleratos,
et
exercet
officium
iudicis.
Et
hic
loquendi
modus
passim
tritus
est
in
scriptura,
sicuti
in
fine
libri
legitur:
Loquutus
est
rex
Babylonis
iudicia
cum
rege
Zedechia,
hoc
est,
egit
cum
eo
iudicialiter,
ut
solemus
vulgo
loqui.
Sic
ergo
nunc
pronuntiat
Deus
se
fore
iudicem
populi:
quasi
diceret,
hactenus
se
quievisse,
non
quod
incognita
essent
populi
scelera,
sed
quia
sustinuerit
miseros
illos,
ut
tentaret
an
aliqua
spes
esset
resipiscentiae.
Nunc
vero
dicit
se
fore
iudicem,
quoniam
expertus
est
longo
tempore
ipsos
esse
desperatos.
Subest
igitur
antithesis
inter
tolerantiam
Dei,
qua
diu
fuerat
usus
quum
iure
suo
non
ageret
adversus
populum,
sed
differret
ultionem:
et
inter
hoc
tempus
vindictae,
quod
iam
instabat.
Loquar
igitur
iudicia
mea
cum
Iudaeis,
hoc
est,
iamiam
conscendam
tribunal
:
hactenus
abstinui
iure
meo,
et
exspectavi
an
ad
me
vellent
redire:
quoniam
nulla
est
conversio,
et
video
homines
esse
perditos,
et
ingenia
ipsorum
tam
prava
esse
ut
semper
addant
mala
malis,
incipiam
nunc
obire
munus
meum,
hoc
est,
facere
officium
iudicis.
Sed
quemadmodum
dixi,
tenendum
est
Dei
consilium:
vult
enim
a
se
reiicere
omne
crimen,
et
omnes
calumnias,
quoniam
solent
etiam
pessimi
quique
obstrepere
eius
iudiciis,
dum
ipsos
castigat.
Ergo
proponit
in
medium
sua
iudicia:
quasi
diceret,
Non
poterunt
mihi
obiicere
saevitiam,
aut
crudelitatem,
quia
ero
iustus
iudex
quantumvis
severus.
Ideo
addit,
Super
omni
malitia
ipsorum.
Postea
adiungit
speciem,
nempe,
quia
suffitum
fecerunt
diis
alienis,
inquit.
Multis
quidem
modis
provocaverant
Iudaei
|