9:488
Aliquanto
etiam
magis
insipidum
[pag.
45]
ost
quod
dicit:
Nihil
nos
differre
a
patribus
quoad
manducationem
spiritualem:
quia
modus
vivificationis
unus
et
idem
est,
et
illi
tantundem
perceperunt
quantum
nos.
Quid
autem
paulo
ante
dixerat?
In
novo
testamento
non
umbrae
rerum
offeruntur,
sed
ipsa
veritas,
vera
iustitia,
lux,
vita,
verus
pontifex:
vero
et
non
typico
sanguine
stabilitur
hoc
testamentum,
et
placatur
ira
Dei.
Quid
spirituale
esse
iudicat,
nisi
veritatem,
et
veram
iustitiam,
lucem,
et
vitam?
Nunc
haec
omnia
vult
fuisse
communia
patribus:
quod
valde
absurdum
est,
si
propria
sunt
novi
testamenti.
Sed
ne
magis
refutando
adversario,
quam
docendis
lectoribus
intentus
esse
videar,
breviter
admoneo,
omnia
eum
pervertere,
dum
in
modo
manducationis
patres
nobis
aequat:
quibus
etsi
communis
nobis
fuit
Christus,
minime
tamen
aequalis
revelationis
mensura.
Alioqui
vanum
esset
illud:
Beati
oculi
qui
vident
quae
vos
videtis
(Matth.
13,
16):
Item.:
Lex
et
prophetae
usque
ad
Ioannem:
gratia
et
veritas
per
Christum
facta
est
(Ioann.
1,
17.
Matth,
l
l
,
13).
Si
excipiat
ita
so
intelligere,
quaero
unde
spiritualis
manducatio?
Nam
si
fatetur
esse
a
fide,
manifestum
discrimen
apparet
in
ipsa
doctrina,
ex
qua
nascitur
fides.
Neque
enim
hic
agitur
quanta
sit
fides
in
singulis,
sed
qualis
fuerit
promissionum
ratio
sub
lege.
Quis
ergo
latratum
huius
canis
ferat,
dum
invidiam
nobis
conflare
ex
eo
conatur
quia
dicimus
maiorem
nunc
fidei
lucem
esse,
quam
in
veteri
populo?
Obiicit
Christum
conqueri:
Filius
hominis,
quum
veniet,
an
inveniet
fidem
in
terra
(Luc.
18,
8)?
Quorsum
hoc,
nisi
ut
hoc
praetextu
suam
incredulitatem
absolvi
velit?
Sit
sane
ita.
Non
inveniet
Christus
fidem
in
mille
Heshusiis,
neque
in
tota
illorum
caterva.
Ideone
falsum
[pag.
46]
erit
Ioannem
Baptistam
maiorem
esse
omnibus
prophetis:
ipso
autem
Ioanne
maiorem
esse,
qui
minimus
est
inter
evangelii
praecones
(Luc.
7,
28)?
Galatarum
fides
non
modo
exigua,
sed
proprie
suffocata
erat:
Paulus
tamen,
quum
prophetas
pueris
comparet,
dicit
Galatas
et
alios
fideles
iam
non
opus
habere
paedagogo,
quoniam
adoleverint
(Gal.
3,
25)?
nempe
doctrinae
et
sacramentorum
respectu,
non
autem
hominum.
Hoc
in
evangelio
profecit
haec
sericata
et
deaurata
simia,
ut
monachorum
1)
omnium
barbariem
superet.
Porro
in
esu
carnis
Christi
quomodo
potior
sit
nostra
quam
patrum
conditio,
pridem
exposui
decimo
capite
prioris
ad
Corinthios.
In
quo
tamen
ab
istis
longe
dissentio
qui
corporalem
manducationem
somniant.
Nam
etsi
ex
substantia
carnis,
quae
tunc
nondum
erat,
vita
inspirari
potuit,
ut
manducatio
vere
spiritualis
esset,
qualis
hodie
nobis
est:
pignus
tamen
illis
datum
fuit
eiusdem
1)
la
racaille
des
moynes.
|