37:488  erumpet  ab  aquilone  :  sed  nunc,  quemadmodum  iam  dixi  fungitur  doctoris  officio,  ut  vaticinium  utile  sit,  ubi  affirmat  Deum  fore  summum  ducem  in  hoc  bello.  Ecce  ergo  clamabo  ad  omnes  familias  regnorum  aquilonis.  Tunc  quidem  unica  erat  monarchia:  sed  quoniam  tanta  erat  securitas  in  Iudaeis,  atque  etiam  inde  socordia,  ut  sibi  non  metuerent  ab  ulla  clade:  quo  eos  expergefaciat  Deus,  et  corrigat  illum  stuporem,  dicit  se  facturum,  ut  conveniant  omnes  familiae  regnorum.  Et  certe  tunc  multa  erant  regna,  quae  Deus  quasi  uno  impetu  proiecit  contra  Iudaeos.  Et  videtur  etiam  spectasse  ad  inanem  illam  fiduciam,  qua  Iudaei  se  fallebant  quum  putarent  Aegyptios  semper  fore  praesto  ad  ferendas  suppetias.  Quoniam  ergo  solebant  instar  clypei,  imo  instar  montis  opponere  Aegyptios,  Deus  hic  perstringit  eorum  stultitiam,  quod  Aegyptiis  confisi  putarent  se  probe  munitos  esse  contra  vim  et  arma  totius  monarchiae  chaldaicae.  Hac  igitur  ratione  primum  familias,  deinde  etiam  regna  aquilonis  ponit.  Sequitur,  Et  venient,  et  ponent  quisque  (vir,  ad  verbum)  hoc  est  singuli  ponent,  sua  solia  ad  ostium  portarum.  Hic  propheta  significat  tantum  fore  potentiae  in  Chaldaeis,  ut  audeant  figere  sua  tentoria  ante  ipsas  portas,  tfeque  id  modo,  sed  etiam  ut  claudant  minores  portas.  Dicit  enim,  Ostia  portarum.  Et  quum  loquitur  de  singulis,  magis  et  acrius  pungit  ipsos  Iudaeos.  Nam  freti  Aegypti  auxilio  putabant  se  pares  fore  ad  resistendum,  quum  tamen  Chaldaei  devictis  Assyriis  essent  insuperabiles.  Dicit  igitur.  Non  tantum  exercitus  ipse  castra  metabitur  ante  portas,  sed  singuli  statuent  illic,  atque  erigent  sua  solia,  quasi  in  loco  tranquillo.  In  summa  significat  Deus,  Chaldaeos  et  Assyrios  fore  victores,  ut  dominentur,  et  consideant  tanquam  domi  suae  in  ipso  agro,  et  ante  portas  urbis  Ierosolymae.  Haec  postea  clarius  dicentur,  et  addentur  multae  etiam  circumstantiae.  Sed  Dominus  ab  initio  voluit  proferre  hanc  sententiam  contra  Iudaeos,  ut  sentiant  actum  esse  de  suo  statu.  Dicit,  Et  super  muros  eius  in  circuitu,  et  super  omnes  urbes  Iehudah.  Denique  hinc  denuntiat  propheta  vastationem  totius  regionis:  ac  si  diceret,  Iudaeos  frustra  confidere  propriis  viribus,  et  alienis  auxiliis,  quoniam  Deus  pugnabit  contra  ipsos,  et  quia  armati  erunt  Chaldaei  et  Assyrii  ab  ipso,  fore  victores,  quidquid  opponant  ex  adversa  parte  Iudaei.  Sequitur,  16.  Et  loquar  (vel  proferam)  iudicia  mea  cum  ipsis  super  omni  malitia  eorum:  quia  (nam  lt��>K  hic  ponitur  vice  >D,  valet  causalem  particulam,  quia)  dereliquerunt  me,  et  suffitum  fecerunt  diis  alienis,  et  prostrati  fuerunt  (vel  se  prostraverunt)  coram  operibus  manuum  suarum.