25:488
verso
coetu
Israel,
et
mulieribus,
et
parvulis,
et
peregrinis
versantibus
in
medio
ipsorum.
30.
Tunc
aedificavit.
Hoc
sibi
primum
extraordinarium
sacrificium
offerri
Deus
in
terra
Chanaan
voluerat,
quo
testata
fieret
populi
gratitudo,
et
solenni
ritu
terra
inciperet
consecrari.
Neque
enim
ante
libere
et
in
proprio
solo
id
fieri
potuit,
donec
regio
aliqua
vacua
contigisset.
Duo
antem
simul
mandaverat
Deus
(Deut.
27,
2.
sq.):
ut
in
monte
Ebal
altare
exstruerent:
deinde
ut
lapides
duos
statuerent
ac
linerent
calce,
in
quibus
legem
describerent,
ut
in
transitu
quibuslibet
eius
lectio
esset
exposita.
Utrumque
nunc
legimus
fideliter
fuisse
praestitum.
Tertium
praeceptum
erat
de
recitandis
benedictionibus
et
maledictionibus:
quod
etiam
Iosue
non
minore
diligentia
exsequutus
est.
Nunc
ut
ab
altari
incipiam,
dicitur
secundum
Dei
mandatum
fuisse
compositum
ex
lapidibus
impolitis.
Integri
enim
lapides
super
quos
ferrum
non
ascendit,
vocantur
rudes
nulloque
artificio
formati.
Hoc
de
altari
cuius
nunc
fit
mentio,
specialiter
traditur
Deuteronomii
27.
Verum
idem
in
genere
de
aliis
omnibus
ante
proditum
fuerat.
In
ratione
frustra
allegoriam
fabricant
interpretes,
manum
et
industriam
hominum
prohiberi,
quia
simul
atque
afferimus
nostra
commenta,
vitiatur
Dei
cultus.
Yere
quidem
hoc
et
scite
dicitur,
sed
extra
locum,
quia
non
aliud
fuit
Deo
propositum,
quam
vetare
perpetua
altaria.
Scimus
enim
hanc
fuisse
rite
sacrificandi
legem,
ut
unum
omnibus
esset
altare
tum
ad
fovendum
inter
eos
consensum,
tum
ut
omnibus
corruptelis
obviam
iretur,
ne
qua
obreperet
adventitia
superstitio,
denique
ut
religio
una
et
simplex
maneret:
quia
ex
altarium
varietate
proclivis
fuisset
lapsus
ad
discordiam.
Ita
distractus
fuisset
populus,
et
dissipata
sincera
pietas.
Iam
vero
locum
eligere
non
fuit
in
arbitrio
populi:
sed
Deus
id
sibi
passim
apud
Mosen
vendicat.
Ergo
exercitia
pietatis
restringit
ad
eum
locum,
ubi
posuerit
memoriam
sui
nominis.
Porro
quia
non
statim
patefacta
fuit
Dei
voluntas,
nec
locus
designatus,
ne
interea
cultus
eius
cessaret,
permissum
fuit
ubi
arca
stationem
haberet,
altare
statuere:
sed
ex
indigesta
lapidum
congerie,
vel
ex
cespitibus,
ut
esset
temporarium
duntaxat.
Notent
lectores,
optionem
datam
fuisse
populo
ut
faceret
ex
lapidibus
asperis,
ne
forma
venerationem
afferret,
vel
ex
terra
quae
sponte
deflueret.
In
summa,
hoc
ad
commendationem
perpetui
altaris
valuit,
ex
quo
montem
Sion
elegit
Deus.
Quamobrem
dicitur
in
Psalmo
(122,
1
sq.):
Laetatus
sum
quia
stabunt
pedes
nostri
in
atriis
tuis
Ierusalem.
Quae
alii
pacifica
vertunt,
ego
non
abs
re
sacrificia
prosperitatum:
quia
vel
ad
petendos
felices
successus
offerebantur,
vel
ad
gratias
agendas,
et
nomen
hebraicum
non
male
|