39:487
487
PRAELECTIONES
488
tot
malorum,
quae
Babylonii
ipsis
intulerant.
Haec
enim
est
gravis
tentatio,
quum
putamus
nos
a
Deo
contemni,
et
hostes
nostros
impune
grassari
pro
sua
libidine
contra
nos.
Propheta
ergo
testatur,
Deum
minime
passurum,
ut
tot
Israelitae
perierint,
quia
tandem
rependet
Babyloniis
quod
meriti
sunt,
nempe
ut
vicissim
pereant
qui
alios
perdiderunt.
Nunc
facile
potest
colligi
quid
velit
propheta.
Quemadmodum,
inquit,
Babylon
fecit,
ut
caderent
multi
in
Israele,
ita
nunc
cadent
ipsi
Babylonii.
Nam
b
vertere
Propter,
absurdum
est.
Ipsi
ergo
Babylonii
etiam
cadent
interfecti
totius
terrae.
Per
totam
terram
intelligo
non
totum
orbem,
sicuti
alii
interpretes,
sed
Chaldaeam
duntaxat.
Passim
ergo
in
Chaldaea
peribunt
qui
fuerunt
tam
crudeles,
ut
ubique
effuderint
sanguinem
innoxium.
Etsi
autem
in
genere
illud
verum
est,
qui
effuderit
sanguinem
humanum,
daturum
esse
poenas,
tamen
peculiariter
hic
sermo
dirigitur
ad
ecclesiam.
Deus
ergo
caedes
omnes
vindicat,
quia
ferre
non
potest
ut
violetur
sua
imago
quam
insculpsit
hominibus.
Sed
quia
paternam
curam
habet
suae
ecclesiae,
ideo
speciali
modo
ultor
est
crudelitatis,
quam
inferunt
impii
fidelibus.
In
summa
intelligit
propheta,
quamvis
Deus
ad
tempus
passus
fuerit
impios
saevire
contra
ecclesiam,
fore
tamen
opportunum
vindicem,
ita
ut
passim
trucidentur
qui
ita
fuerunt
crudeles.
Caeterum,
hinc
colligimus
minime
desperandum,
ubi
Deus
tantum
licentiae
impiis
permittit,
ut
iugulent
miseros
et
innoxios,
quia
idem
contigit
olim
populo
veteri.
Erat
ecclesia
Dei,
in
qua
exercuerunt
Chaldaei
istam
carnificinam,
de
qua
loquitur
Ieremias.
Fuerunt
ergo
iugulati
filii
Dei
tanquam
pecudes.
Si
hodie
idem
nobis
contingat,
non
erit
tamen
cur
propterea
despondeamus
animos,
sed
exspectemus
tempus
vindictae,
de
quo
hic
disserit
propheta.
Tunc
enim
experientia
monstrabit,
quam
pretiosa
fuerit
Deo
piorum
omnium
vita.
Nunc
sequitur,
50.
Qui
evasistis
e
gladio,
abite,
ne
stetis:
recordamini
e
longinquo
Iehovae,
et
Ierusalem
ascendat
in
cor
vestrum.
Iterum
propheta
iubet
fideles
alacriter
fugere
e
Chaldaea:
sed
dicit,
Qui
superstites
fuerint
a
gladio.
Significat
ergo
talem
fore
stragem,
quae
etiam
multos
involvat
ex
populo
Dei
et
absumat.
Et
scimus
in
illa
turba
plerosque
fuisse
dignos
tristi
illo
interitu,
sed
nunc
propheta
sermonem
convertit
ad
eos
qui
servati
fuerant
singulari
Dei
beneficio.
Iubet
ergo
ipsos
abire,
ita
ut
nusquam
consistant,
vel
figant
pedem.
Diximus
autem
hesterna
lectione
quorsum
spectet
ista
exhortatio,
nempe
ut
certo
persuasi
sint
fideles,
liberum
sibi
fore
reditum
in
patriam,
a
qua
tamen
putabant
se
perpetuo
esse
exclusos.
Nam
desperaverant
prorsus
de
liberatione,
|