37:486
tatem
regni
et
sacerdotii.
Hoc
prius
denunciatum
fuerat
tam
ab
Isaia,
quam
ab
aliis
prophetis:
sed
contemptae
fuerant
omnes
minae.
Nam
vivo
Isaia
rex
Babylonis
ambiverat
amicitiam
regis
Ezechiae:
et
putabant
Iudaei
sibi
opportune
fuisse
oblatum
illud
praesidium
contra
Assyrios.
Sed
non
expendebant
Dei
manu
regi
corda
hominum,
et
flecti
ia
omnes
partes:
neque
etiam
reputabant
se
iam
a
multis
annis
provocasse
Dei
vindictam,
et
illum
sibi
esse
hostem.
Quum
ergo
ita
contemptae
et
quasi
ludibrio
habitae
fuissent
omnes
minae,
nunc
Ieremias
prodit
in
medium,
et
dicit
venturos
esse
septentrionales
populos,
nempe
tam
Assyrios,
quam
Chaldaeos.
Nam
scimus
monarchiam
unam
fuisse
absorptam
ab
altera.
Chaldaei
enim
dominati
sunt
Assyriis,
atque
ita
factum
est,
ut
totum
fere
imperium
orientale,
exceptis
Persis
et
Medis,
ad
ipsos
transierit.
Respectu
autem
Iudaeae
erant
aquilonares.
Ideo
propheta
dicit
se
vidisse
ollam
ferventem.
Multi
per
ollam
intelligunt
regem
babylonium.
Sed
videntur
male
accipere
quod
propheta
dicit:
et
possem
refellere
eorum
interpretationem,
nisi
contentus
essem
simplici
veritate,
quae
deinde
in
progressu
melius
patebit.
Ergo
olla
fervens
est
populus
ipse
iudaicus,
quemadmodum
suo
loco
clarius-videbitur.
Neque
enim
volo
nunc
in
unum
acervum
omnia
colligere.
Sed
dicitur
populus
esse
similis
ollae
ferventi,
quia
Dominus
coxit
ipsos,
donec
redacti
fere
essent
in
nihilum.
Dicitur
autem
pars
ollae
spectare
versus
septentrionem,
quoniam
illinc,
sicuti
continuo
post
exponit
Ieremias,
accensus
erat
ignis.
Et
apte
convenit
similitudo.
Nam
ubi
apponitur
olla
ad
ignem,
fervet
ab
ea
parte,
quae
igni
proxima
est,
et
bullae
omnes
transeunt
in
diversam
partem.
Dicit
ergo
ollam
ebuliisse,
sed
ita,
ut
os
eius
esset
a
parte
septentrionali,
nempe
quoniam
illic
erat
ignis,
et
illic
erant
flabella.
Denique
Deus
prophetae
suo
voluit
ostendere
populum
similem
esse
carni,
quae
coniecta
in
ollam
coquitur,
et
postea
exuritur,
vel
redigitur
longo
tempore
in
nihilum.
Vidit
propheta
os
ollae
ferventis,
vel
faciem,
nempe
a
qua
parte
ebulliebat,
spectare
versus
septentrionem:
ideo
respondet
Deus
interpres
huius
visionis,
quam
obtulerat
servo
suo,
Ab
aquilone
erumpet
malum
super
cunctos
habitatores
terrae
nempe
Iudaeae.
Pronuntiat
his
verbis
Deus
se
iam
accendisse
ignem
apud
Chaldaeos,
et
Assyrios,
quo
populum
suum
instar
carnis
excoquat,
et
tandem
consumat
prorsus,
quemadmodum
fieri
solet
ubi
caro
manet
in
sua
olla,
et
ignis
subinde
accenditur,
et
adsunt
etiam
flabella,
necesse
est
carnem
prorsus
in
nihilum
redigi,
postquam
cocta
est,
vel
elixa.
Sic
etiam
testatur
Deus
iam
ignem
esse
accensum
in
Chaldaea
et
Assyria,
qui
Iudaeos
non
tantum
coquat,
sed
etiam
redigat
in
nihilum.
Caeterum
aliis
verbis
idem
exprimit,
nempe
malum
venturum
esse
a
septentrione
31*
|