9:485
485
CHRISTI
IN
COENA.
486
tum,
ad
prima
rudimenta
ablegandus
est,
ut
aliquando
sanctificationem,
[pag.
40]
quae
solis
electis
et
filiis
Dei
propria
est,
discernere
a
generali
potentia
discat,
quae
ad
reprobos
quoque
pertinet.
Ergo
his
cavillis
ne
minimum
quidem
apicem
labefactat
mei
axiomatis:
Non
posse
Christum,
quatenus
est
panis
vivificus,
et
victima
in
cruce
immolata,
spiritu
suo
vacuum
in
corpus
hominis
intrare.
Heshusii
inscitiam
simul
cum
impudentia,
stoliditate
et
protervia,
satis
dilucide
convictam
esse
arbitror:
ut
non
tantum
probis
et
sani
iudicii
hominibus
foeteat,
sed
suis
quoque
nonnihil
afferat
verecundiae,
qui
tam
infeliciter
pro
ipsis
litigaverit.
Quia
tamen
se
erroris
sui
confirmationem
instituere
simulat,
ne
decipiat
hac
magniloqua
iactantia
simplices,
paucis
discutere
operae
pretium
est
quae
producit.
Quod
concionatur
de
immensa
Dei
potentia,
alibi,
et
quidem
saepius,
ostendi
intempestive
in
hac
causa
fieri,
ubi
non
quaeritur
quid
possit
Deus,
sed
qualis
carnis
Christi
communicatio
in
coena
nobis
ab
ipso
autore
tradita
sit.
Aliquando
itaque
propius
accedit,
Pauli
et
Evangelistarum
verba
in
medium
afferens:
nisi
quod
in
vanissimis
calumniis
loquacitatem
temcrc
rursus
exercet:
ac
si
nobis
propositum
esset
Christi
institutionem
convellere.
Nos
vero
tam
fideliter
ac
sincere
quam
ingenue
semper
testati
sumus,
reverenter
nos
amplecti
quod
docent
Paulus
et
tres
Evangelistae:
tantum
qua
decet
sobrietate
et
modestia
quaerere
dc
verborum
sensu.
Dicit
Heshusius
idem
omnes
loqui,
ut
ne
syllaba
quidem
una
pacno
differant.
Quasi
vero
in
optimo
consensu
non
appareat
in
forma
[pag.
41]
loquendi
varietas,
quae
merito
quaestionem
moveat
Duo
calicem
nominant
sanguinem
novi
testamenti:
reliqui
duo
testamentum
novum
in
sanguine:
an
hic
nullius
syllabae
discrimen?
Sed
demus
eadem
a
quatuor
verba
et
paene
syllabas
numerari:
an
ideo
protinus
dabitur
Heshusio
quod
postulat:
Nullam
esse
in
verbis
figuram?
Non
quater,
sed
prope
millies
scriptura
commemorat
aures,
oculos
et
dexteram
manum
Dei.
Si
figuras
omnes
excludit
repetita
quater
loquutio,
an
in
mille
testimoniis
nihil,
vel
saltem
minus
erit
momenti?
Sit
sane
causae
status,
non
de
fructu
passionis
Christi,
sed
dc
corporis
praesentia:
modo
ne
praesentiae
nomen
ad
locum
restringatur.
Hoc
ut
concedam,
nego
tamen
in
co
verti
quaestionem,
sumanturne
haec
verba:
Hoc
est
corpus
ineum,
in
proprio
sensu,
an
metonymice:
atque
ita
Heshusium
insulse
aliud
ex
alio
inferre
dico.
Si
quis
enim
ei
concedat
panem
vocari
Christi
corpus,
quia
signum
sit
exhibitivum,
et
simul
addat
essentialiter
ac
corporaliter
vocari
corpus:
quorsum
ultra
rixari
vellet?
Propria
igitur
quaestio
est
de
communicationis
modo.
Quanquam
si
in
verbis
insistere
placeat,
non
recuso.
Videndum
igitur,
sacramentaliter,
an
lanionice
1)
accipi
debeant.
|