|
39:485
485
IN
IEREMIAM.
CAP.
LI.
486
propheta
hic
Iudaeos
bono
et
alacri
animo
esse
iubeat,
quamvis
terra
saepius
mutet
dominos:
quia
mutatio
illa
quamvis
sit
multiplex,
nihil
possit
detrahere
imperio
Dei.
Postea
sequitur,
47.
Pr
opterea
ecce
dies
veniunt,
et
visitabo
super
simulacra
Babylonis:
et
tota
terra
eius
pudefiet,
et
omnes
occisi
eius
(vel,
interfecti)
cadent
in
medio
eius.
Repetit
superiorem
sententiam,
Deum
scilicet
visitaturum
super
idola
Babylonis.
Non
loquitur
nunc
de
uno
Belo
duntaxat,
sed
complectitur
omnes
falsos
deos.
Diximus
autem
cur
manum
suam
contra
idola
attollat
Deus,
quae
tamen
sunt
figmenta
nullius
momenti.
Sed
hoc
facit
hominum
respectu,
ut
sentiant
Israelitae
se
fuisse
deceptos
Satanae
praestigiis:
deinde
ut
fideles
intelligant
non
debere
falsis
diis
adscribi,
quum
Deus
ad
tempus
indulget
impiis.
Quantumvis
ergo
lasciviant
in
prospero
suo
successu,
tandem
ubi
pereunt
cum
suis
idolis,
tunc
fideles
experimento
discunt
idola
non
acquisisse
victoriam
suis
cultoribus.
Quum
ergo
nunc
dicit
propheta,
Ecce
veniunt
dies,
et
visitabo,
non
dubium
est
quin
sustinere
voluerit
piorum
animos,
qui
alioqui
trepidassent.
Optima
autem
haec
fultura
erat,
ut
patienter
exspectarent
visitationis
tempus,
de
quo
nunc
disserit.
Visitabo
ergo
super
omnia
simulacra
Babylonis:
deinde
adiungit,
tota
eius
terra
pudefiet.
Loquitur
de
terra,
quoniam
late
patebat
ditio
illius
monarchiae:
ita
per
longos
illos
tractus
difficile
erat
iter,
ut
vix
hostes
possent
unquam
accedere.
Tandem
adiungit,
et
omnes
interfecti
eius
cadent
in
medio
eius.
De
regione
ergo
primum
loquitur:
deinde
adiungit,
quantumvis
urbs
illa
sit
munita,
muros
tamen,
et
turres
nullius
fore
momenti,
quin
victores
grassentur
in
ipsis
compitis,
et
passim
interficiant
eos
qui
putabant
se
latere
in
tuto,
et
quasi
esse
supra
nubes.
Postea
adiungit,
48.
Et
iubilabunt
contra
Babylonem
coeli
et
terra,
et
omnia
quae
in
eis
sunt:
quia
ab
aquilone
veniet
Uli
vastatores
(est
mutatio
numeri),
dicit
Iehovah.
Quo
melius
persuadeat
Israelitis
quidquid
hactenus
docuit,
de
Babylonis
excidio,
pronuntiat
Deum
hoc
facturum,
approbantibus
omnibus
elementis:
Plaudent,
inquit,
coelum
et
terra:
species
est
prosopopoeias.
Tribuit
enim
sensum
coelo
et
terrae.
Posset
quidem
subtiliter
hoc
exponi,
angelos
et
homines
iubilaturos:
sed
frigidior
esset
illa
expositio,
et
propheta
ambiguitatem
tollit,
ubi
adiungit,
Quidquid
in
ipsis
est.
Non
dubium
igitur
est
quin
et
stellas,
et
homines,
et
arbores,
et
pisces,
et
aves,
et
hortos,
et
lapides,
et
fluvios
comprehen-
|