25:485
485
COMMENTARIUS
IN
IOSUE
CAP.
VIII.
486
sub
umbra
vicinae
urbis
quae
longe
excellebat
conservarentur.
18.
Dixit
autem
Iehova.
Docet
hic
locus,
vel
rara
urbis
munitione,
vel
audacia
civium,
vel
trepidatione
populi
israelitici
redditam
fuisse
difficilem
victoriam:
quia
Deus
hastae
elevatione
se
urbis
fore
expugnatorem
promittit.
Porro
in
re
indubia
supervacuum
fuisset
symbolum.
Sollicitos
ergo
et
perplexos
fuisse
animos
oportet,
quando
Deus
fiduciae
vexillum
manu
Iosue
attollit
ne
fatiscant.
Quanquam
paulo
post
notatur
diversus
finis,
ubi
dicitur,
insidias
hoc
modo
fuisse
excitas,
et
cucurrisse.
Quod
si
illud
surgendi
signum
fuit,
non
conveniet,
in
hasta
ostensam
fuisse
victricem
Dei
potentiam,
quae
dubitationem
omnibus
eximeret.
Verum
quia
non
exprimitur,
militibus
ad
insidias
dispositis
causam
exeundi
fuisse,
quod
hastam
viderint,
fieri
potest,
ut
sponte
progressi
sint,
vel
quia
opportunum
erat
tempus,
vel
quia
clamor
et
strepitus
admonuit
iam
commissum
esse
proelium.
Nec
vero
credibile
est,
longo
spatio
interposito
conspectam
ab
illis
fuisse
hastam:
praesertim
quia
Iosue
in
valle
substiterat.
Ad
haec,
si
dicamus
elevationem
hastae,
quae
alio
spectabat,
illis
quoque
profuisse,
ut
magis
animarentur,
in
eo
nihil
erit
absurdi.
Hoc
quidem
fixum
manere
debet,
solenni
tessera
certiores
de
felici
proelii
eventu
fuisse
redditos:
deinde
non
aliud
fuisse
Iosue
consilium,
quam
suos
ex
Dei
mandato
incitare.
Sequitur
enim
tandem,
Iosue
non
retraxisse
manum
nisi
urbe
capta,
hostibus
ubique
deletis,
belloque
illo
profligato.
Unde
apparet,
in
medio
conflictu
gestasse
quasi
insigne
triumphi,
ne
de
successu
Israelitae
ambigerent.
Quamvis
enim
eos
iuberet
manus
conserere,
et
armis
fortiter
uti,
simul
tamen
clare
denunciabat
eos
iam
vicisse.
Etsi
vero
seriem
rei
gestae
nonnihil
obscurat,
quod
bis
idem
repetitur:
summa
tamen
satis
liquet:
filios
Israel
retrocessisse
metum
fingendo,
nec
ante
initium
pugnandi
esse
factum
quam
cives
Ai
a
reditu
et
urbis
suae
defensione
exclusi
essent:
postquam
vero
confligere
coeperant
duo
exercitus,
alios
surrexisse
ex
insidiis:
tantamque
fuisse
festinationem,
ut
flamma
ex
incendio
erumperet,
quum
terga
verterunt
hostes:
unde
coniicere
licuit,
urbem
ab
Israelitis
teneri
:
sed
praecipuam
stragem
fuisse
editam,
ubi
in
occursum
prodierunt
qui
in
urbe
erant
:
quia
tunc
undique
deprehensi
nihil
amplius
remorae
attulerunt
vel
resistendo,
vel
fugiendo.
Ergo
desperatione
exanimes,
et
simul
in
angustias
redacti
passim
caesi
fuerunt.
Quod
autem
subiicitur
non
ante
editam
fuisse
in
urbe
stragem,
quam
reversi
sunt
qui
fugam
simulaverant,
ita
interpretor,
coniunctis
viribus
irrupisse,
ut
collecta
praeda
occiderent
quicunque
adhuc
erant
residui.
Si
quis
excipiat,
quum
proelium
committeretur,
fuisse
exustam:
respondeo,
ignem
quidem
fuisse
|