40:484
experirentur
patrem
in
omnibus.
Ergo
quamvis
praecepta
legis
alioqui
possint
esse
insipida,
praeceptum
tamen
quartum
quia
promissionem
gratuitam
in
se
continet,
habeG
alium
saporem,
quod
scilicet
populus
illic
agnoscit
se
electum
fuisse
a
Deo
in
gentem
peculiarem:
et
hoc
propheta
satis
exprimit
sanctificandi
verbo.
Significat
quidem
populum
illum
segregatum
faisse
a
profanis
gentibus,
ut
esset
Dei
peculium
et
haereditas.
Si
quis
ergo
uno
verbo
reddere
vellet,
sanctificare
erit
segregare.
Sed
iam
expendi
debet
segregandi
ratio.
Quomodo
igitur
segregavit
Deus
certum
populum
a
toto
orbe?
Nempe
quia
Abrahae
pollicitus
est,
se
fore
in
Deum
eius
semini:
deinde
quia
non
potest
aliter
esse
Deus,
quin
gratis
electos
suos
diligat,
quin
regeneret
eos
suo
spiritu,
quin
illis
sit
propitius
et
exorabilis:
denique
non
potest
populus
unus
ab
aliis
segregari
absque
mediatore.
Nam
segregatio
non
potest
stare
nisi
populus
ille
Deo
coniunctus
sit.
Quod
autem
erit
coniunctionis
illius
vinculum
absque
mediatore?
Nunc
ergo
tenemus
cur
propheta
de
sabbato
loquatur,
quum
tamen
commendaverit
prius
totam
legem,
cuius
pars
erat
sabbatum,
nempe
quia
illic
fulgebat
gratuita
Dei
adoptio:
et
simul
cognoscere
poterant
Israelitae
sibi
patere
ad
Deum
accessum,
illum
fore
placabilem:
deinde
non
frustra
se
fuisse
adoptatos,
sed
petendum
esse
a
Deo,
ut
eos
renovaret
suo
spiritu,
et
toto
vitae
cursu
eos
regeret.
Fuit
igitur
haec
summa
ingratitudo,
violare
sabbata,
quemadmodum
paulo
post
dicetur.
Hic
autem
locus
docet
Deum
non
fuisse
oblectatum
quiete
vel
otio
populi
quum
iussit
feriari
septimo
die:
sed
alium
finem
fuisse
spectatum.
Unde
colligimus
praeceptum
illud
fuisse
umbratile.
Sunt
enim
quae
per
se
Deo
placent,
et
praestanda
sunt:
alia
vero
tendunt
in
diversum
finem.
Nam
Deum
unum
colere,
abominari
idola,
reverenter
etiam
sumere
Dei
nomen,
haec
per
se,
ut
dixi,
et
simpliciter
sunt
pietatis
officia:
siculi
honor
quem
filii
exhibent
parentibus
officium
est
Deo
per
se
gratum
:
castitas,
abstinentia,
et
alia
eiusmodi.
Sed
sabbatum
non
simpliciter
nec
per
se
Deo
placuit.
Debemus
ergo
in
alium
finem
respicere,
si
volumus
tenere
veram
rationem
huius
praecepti.
Et
ideo
dicit
Paulus
(Col.
2,17),
sabbata
fuisse
inter
umbras
earum
rerum,
quarum
corpus
est
in
Christo.
Hoc
igitur
unum
est.
Nec
vero
primus
ita
loquutus
est
Ezechiel,
sed
potius
sumpsit
ex
Mose.
Tametsi
enim
in
decem
verbis
non
exprimitur
diserte,
sabbatum
fuisse
symbolum
sanctificationis,
Moses
tamen
postea
ostendit
Exodi
31,
illum
finem
fuisse
sabbati,
et
eo
consilio
Deum
populo
mandasse,
ut
septimo
die
quiesceret.
Moses
igitur
ipse
iam
ostendit
alium
fuisse
praecepti
finem:
Ezechiel
accessit
interpres.
Sed
res
multo
nobis
clarius
innotuit
per
evangelium,
quia
exhibita
nobis
fuit
in
Christo
|