|
39:484
cur
turbentur,
quidquid
accidat.
Venient,
inquit,
et
exsurgent
varii
rumores,
sed
state
firmis
animis.
Quod
restringunt
interpretes
rumores
istos
ad
primum
annum
Balsasar,
nescio
an
firmum
sit.
Sed
simpliciter
ita
accipio,
muniri
debiles
animos,
ne
obruantur
vel
saltem
vacillent
tentationibus,
ubi
graves
motus
audierint.
Est
autem
doctrina
haec
apprime
utilis.
Nam
quum
Deus
auxiliari
vult
suae
ecclesiae,
patitur
mundum
quodammodo
misceri,
quo
illustrior
sit
redemptionis
gratia.
Nisi
ergo
gustum
misericordiae
Dei
conciperent
fideles
nunquam
fortibus
animis
perferrent
tentationes
quibus
Deus
eos
exanimat:
et
Satan
ex
opposito
conatur
fidem
ipsorum
evertere.
Huius
rei
praeludium
fuit
in
veteri
populo:
promiserat
Deus
se
fore
illius
redemptorem,
quum
instaret
dies,
bellum
repente
exortum
est:
et
Medi
ac
Persae
tanquam
locustae
cooperuerunt
totam
terram.
Scimus
cfuam
varia
incommoda
secum
trahat
bellum.
Non
dubium
igitur
est
quin
multas
et
graves
molestias
sustinuerint
filii
Dei,
praesertim
quum
essent
illic
exsules,
quin
esurierint,
quin
vexati
fuerint
variis
modis.
Iam
quoniam
pendebat
belli
eventus,
poterant
centies
deficere,
nisi
suffulti
fuissent
hoc
vaticinio.
Sed
quemadmodum
dixi,
ita
nunc
quoque
Deus
agit
cum
sua
ecclesia.
Ubi
enim
apparet
redemptor,
videntur
omnia
ruinam
potius
minari,
quam
promittere
laetum
et
felicem
exitum.
Necesse
igitur
est,
ut
nobis
occurrant
in
memoriam
haec
vaticinia:
deinde
ut
accommodemus
in
usum
nostrum
quod
olim
patribus
nostris
contigit,
quia
sumus
idem
corpus.
Non
est
ergo
cur
hodie
miremur
si
videntur
omnia
pessum
ire,
quum
tamen
Deus
promiserit
salutem
ecclesiae
sibi
fore
semper
pretiosam,
et
se
de
ea
fore
sollicitum.
Quare?
dictum
enim
est,
Ne
mollescat
cor
vestrum,
ne
timeatis
ubi
rumores
exorti
fuerint
alii
super
alios,
ubi
annus
unus
attulerit
tumultum,
deinde
alter
pariet
novum
tumultum
:
ne
tamen
illud
conturbet
animos.
Et
videtur
Christus
alludere
ad
haec
prophetae
verba,
quum
dicit
(Matt.
24,
6),
Exorientur
bella,
et
rumores
bellorum,
ne
deficiatis.
Illa
Christi
sententia
satis
nos
admonet,
non
esse
mirum
si
hodie
exerceatur
ecclesia
inter
graves
fluctus,
et
agitetur
quasi
continuis
tempestatibus:
quare?
aequum
enim
est,
ut
similis
sit
nostra
conditio,
ac
fuit
patrum,
vel
saltem
ad
eam
accedat.
Nunc
ergo
et
consilium
prophetae,
et
perpetuum
usum
huius
doctrinae
tenemus.
Postea
addit,
Violentia
in
terra,
et
dominator
super
dominatorem.
Referunt
hoc
ad
Cyrum,
qui
Dario
successit,
quem
alii
nominant
Cyaxarem.
Regnarunt
quidem
ambo,
ut
satis
notum
est:
sed
Darius
qui
senior
erat,
nomen
obtinuit
summi
regis:
postea
Cyrus
ad
se,
illo
mortuo,
traxit
totam
illam
monarchiam.
Fuit
autem
uno
tantum
anno
superstes
post
captam
Babylonem
Darius
Medus.
Sed
non
dubito
quin
|