37:484
nulla
erit
allusio
in
vocibus,
atque
ita
oratio
perdet
gratiam,
et
sensus
frigebit.
Necesse
est
igitur
ita
vertere,
nisi
velimus
corrumpere
hunc
locum,
et
tenebris
involvere
prophetae
sensum,
video
virgam,
aut
baculum,
vigilis.
Fingamus
notari
hic
amygdalum:
sed
tamen
vocatur
arbor
vigil
proprie,
si
respicimus
etymologiam,
et
res
ita
postulat,
quemadmodum
omnes
nunc
vident.
Proposuit
igitur
Deus
hanc
speciem
servo
suo,
ut
videret
baculum
vigilis.
Quorsum?
'Recte
vidisti,
inquit,
baculum
vigilis
y
quia
ego
vigilo
super
sermonem
meum,
ut
ipsum
exsequar,
vel
compleam.
Videntur
interpretes
perperam
restringere
hoc
ad
poenas,
de
quibus
postea
videbimus.
Sic
enim
exponunt,
non
carituras
suo
effectu
minas,
quibus
utetur
deinde
propheta,
quoniam
paratus
sit
Deus
infligere
quidquid
denuntiabit.
Sed
illud
est
nimis
restrictum,
meo
iudicio.
Neque
enim
dubito,
quin
generaliter
hic
Deus
extollat
sermonem
suum,
et
commendet
ab
effectu:
quasi
diceret
se
non
loqui
per
servos
suos,
ut
evanescat
quidquid
dixerint,
vel
in
terram
cadat,
sed
simul
coniunctam
esse
efficaciam,
quemadmodum
apud
Isaiam
(55,
l
l
)
dicitur,
Non
redibit
sermo
meus
ad
me
vacuus,
sed
prosperabitur
in
omnibus,
hoc
est,
faciam
ut
parata
sit
exsequutio
doctrinae
propheticae,
quo
scilicet
intelligat
totus
mundus
me
non
frustra
loqui,
et
non
esse
inanem
sonitum
in
verbo
meo,
sed
solidam
efficaciam,
quae
tempore
suo
exstabit.
Ideo
dixi
hos
versus
contexi
debere
cum
proximo
membro,
ubi
dicebat
Deus
se
mittere
prophetam
ad
eradicandum,
ad
plantandum,
ad
demoliendum
et
ad
aedificandum.
Aliis
ergo
verbis
hoc
probat,
nempe
quoniam
ipse
vigilet
super
suo
sermone,
quo
exsequatur
quidquid
protulerit
per
servos
suos:
quasi
diceret,
prophetis
quidem
mando
has
partes,
ut
loquantur:
sed
quia
loquuntur
ex
ore
meo,
ego
adsum
praesto,
inquit,
ut
compleam
quidquid
ipsis
iniungo.
Denique
significat
Deus
virtutem
et
potentiam
manus
suae
coniunctam
esse
cum
sermone,
cuius
prophetae
sunt
ministri
apud
homines.
Ita
generalis
est
doctrina
quae
pertinet
non
tantum
ad
poenas,
sed
etiam
ad
promissiones.
Reele
igitur
vidisti,
inquit,
quoniam
vigilo
ego.
Hic
Deus
non
resignat
munus
suum
Ieremiae,
quamvis
eius
opera
utatur
ad
docendum:
sed
ostendit
penes
se
manere
virtutem
ad
implendum
quidquid
loquutus
fuerit
propheta.
Et
notandum
est
etiam
quod
addit,
Super
sermonem
meum
ad
complendum
ipsum.
Neque
enim
Deus
hic
quidquam
proprium,
vel
separatum
Ieremiae
attribuit,
sed
commendat
tantum
efficaciam
sermonis
sui:
quasi
diceret,
Modo
sis
mihi
fidelis
minister,
ego
spem
tuam
non
frustrabor,
neque
eorum
qui
tibi
erunt
obedientes.
Nam
complebo
quidquid
tu
spera
veris,
et
ipsi:
deinde
non
evadent
impune
quicunque
tibi
restiterint.
Ego
enim
poenas
de
ipsis
suo
tempore
exigam.
Et
ideo
|