9:483
483
DE
YERA
PARTICIPATIONE
484
autem
quaero,
reosne
oblati
corporis
an
recepti
faciat.
Certe
de
receptione
nulla
est
syllaba.
Fateor
eos
signi
participatione
afficere
contumelia
Christi
corpus:
quia
inaestimabile
illud
bonum
quod
sibi
offertur,
respuunt.
Ita
solvitur
baec
Heshusii
obiectio:
Paulum
non
de
generali
reatu
disserere,
quo
constricti
sunt
omnes
impii,
sed
docere,
ipsa
sumptione
corporis
impios
accersere
sibi
gravius
iudicium.
Recte
enim
convenit,
contumeliosos
esse
in
carnem
Christi,
qui
scelerato
fastidio
et
contemptu
eam
reiiciunt,
dum
in
cibum
proponitur.
Christum
enim
tam
reprobis
quam
fidelibus
corpus
suum
in
coena
porrigere
sic
asserimus,
ut
quicunque
sacramentum
indigna
sumptione
profanant,
nihil
tamen
mutent
ex
eius
natura,
nec
quidquam
derogent
promissionis
effectui
:
sed
quamvis
sui
similis
maneat
Christus,
[pag.
37]
et
verax
in
suis
promissis,
non
tamen
sequitur,
quod
datur,
omnes
promiscue
accipere.
Amplificat
Heshusius:
quia
non
loquatur
Paulus
de
exigua
culpa.
Nec
certe
leve
delictum
notat
apostolus,
qui
dicit
impios,
etiam
si
ad
coenam
non
accedant,
rursus
in
se
ipsis
crucifigere
filium
Dei,
et
ludibrio
habere,
pedibusque
calcare
sacrum
eius
sanguinem
(Heb.
6,
6
et
10,
29).
Neque
tamen
necesse
est
eos
Christum
vorare.
Vident
lectores
an
me,
sicuti
garrit
Heshusius,
mirifice
torqueam,
ac
lucis
odio
fingam
mihi
tenebras,
quum
dico
reos
esse
carnis
et
sanguinis
Christi
qui
utrumque
donum
repudiant,
ad
cuius
perceptionem
aeterna
veritas
illos
invitat.
Sed
excipit:
Hoc
sophisma
quasi
telam
araneae
Pauli
verbis
rumpi,
quum
dicit
eos
comedere
et
bibere
sibi
iudicium.
Quasi
vero
non
etiam
sub
lege
increduli
iudicium
sibi
comederent,
si
impuri
.et
polluti
ad
esum
agni
paschalis
irrumperent.
Et
tamen
suo
more
Heshusius
patere
iactat
corpus
Christi
sumi
ab
impiis.
Quanto
istud
Augustini
rectius,
multos
in
turba
Christum
premere,
qui
tamen
eum
non
tangunt!
Insistit
adhuc,
et
evidentissimum
esse
clamat
illud
Pauli
dictum:
Impios
non
discernere
corpus
Christi:
ut
violenter
ac
de
industria
obscurent
clarissimam
veritatem
quicunque
non
fatentur
sumi
etiam
ab
indignis
Christi
corpus.
Aliquid
haberet
coloris,
si
negarem
indignis
corpus
Christi
dari,
sed
quum
impie
reiiciant
quod
liberaliter
ipsis
porrigitur,
merito
profani
et
bruti
contemptus
damnantur:
quia
victimam,
qua
expiata
sunt
mundi
peccata,
et
homines
Deo
reconciliati,
pro
nihilo
ducunt.
Observent
interea
lectores
quam
repente
incaluerit
Heshusius,
qui
nuper
praefatus
[pag.
38]
rem
esse
dignam
de
qua
pii
et
docti
homines
inter
se
conferant,
proximo
versu
atrociter
excandescit
si
quis
dubitare
vel
inquirere
audeat.
Eodem
iure
nobis
irascitur,
quia
non
a
ministro,
sed
a
Christo
conferri
praestarique
asserimus
quod
panis
figurat.
Cur
non
potius
Augustino
et
Chrysostomo
irascitur?
quorum
alter
docet
sacramentum
ministrari
|