5:481
CONSILIUM
PAULI
III.
firmatae
sunt,
requirunt,
ne
quis
ex
ordinibus
imperii
alteri
bellum
inferat
causa
religionis,
et
ne
electori
Saxoniae
eique
in
hae
causa
coniunctis,
lites
ob
negotia
religionis
in
iudiciis
imperii
moveantur,
aut
iam
motae
iudicentur.
Et
si
quid
in
his
causis
contra
illos
iudicatum
fuerit,
per
imperatorem
abrogetur
irritumque
fiat.
Haec
protestantes
quidem
diligenter
observarunt,
nemini
enim
statuum
arma
religionis
causa
intulerunt,
aut
ullam
vim
fecerunt.
In
suis
modo
ditionibus
reformationem
ecclesiarum
instituerunt,
id
quod
et
Schvinfurti
et
Nurnbergae
sibi
diserte
liberum
reservarunt.
At
iudicium
camerae
eas
inducias
multis
modis
violavit,
iudicando
contra
electorem
Saxoniae
aliosque
religionis
societate
ei
coniunctos.
Oonfoederatio
quidem
protestantium
aucta
est
accessione
principum
et
civitatum,
sed
id
nequaquam
contra
pacta
aut
pacem
Germaniae
vel
iusiurandum,
nec
enim
vel
Schvinfurti,
vel
Nurnbergae
hoc
ab
ipsis,
quanquam
id
diu
utrobique
flagitatum
sit,
extorqueri
potuit,
quin
si
qui
postea
ad
suam
religionem
essent
accessuri,
eos
in
foedus
suum
reciperent,
communemque
causam
in
illis
quoque
pro
sua
portione
defenderent.
Ex
quibus,
ne
longiores
simus,
[fol.
20]
facile
con-
Hei
potest,
quae
spes
futurae
pacis
sit
habenda;
durante
enim
pace,
tum
literis,
tum
minis,
tum
practicis,
aliquos
quotidie
seducunt
ex
omni
hominum
genere.
Non
minis,
non
practicis
illicitis,
quod
non
minus
est
illis
inusitatum
quam
Romanensibus
familiare,
sed
piis
persuasionibus
et
hortationibus
protestantes
velint,
si
Dominus
det,
non
Germanos
modo,
sua
membra,
suam
carnem
et
sanguinem,
si
totum
*)
etiam
orbem
ad
consortium
verae
et
unicae
religionis
Christi
permovere.
Ut
non
facile
sit,
ubi
religio
refrixerit,
revocare
homines
a
duriori
ad
molliorem,
a
continenti
ad
voluptuosam,
ex
obedientia
ad
libertatem.
Ultra
Sauromatas
fugere
hinc
libet.
Quis
enim
in
tanta
impudentia
stomachum
teneat?
ubi
pietatem
refrixisse
flebiliter
deplorant,
qui
quum
ipsi
nullum
prorsus
habeant
Dei
sensum,
et
totam
religionis
doctrinam,
et
quidquid
populum
in
Dei
timore
continere
poterat,
e
mundo
quoad
in
ipsis
fuit
profligarunt.
Unde
enim
ista,
quam
pii
omnes
non
sine
magno
gemitu
cernunt,
religionis
dissolutio?
unde
contemptus
Dei?
unde
sacrorum
omnium
neglectus?
nisi
quod
Romanensium
partim
socordia
et
ignavia,
1)
Sic
quidem
expressum
legitur,
nobis
tamen
scribendum
videtur:
sed
totum.
Calvini
opera.
Vol.
V.
|