[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


6:480  ad  Christum  revocavimus:  ut  tum  in  illius  nomine  patrem  invocare,  tum  eo  mediatore  niti  discerent;  et  ipsos  docuimus,  primum  cum  solida  firmaque  fiducia,  deinde  etiam  cum  intelligentia  orare:  quum  ante  confusas  preces  lingua  incognita  demurmurarent.  Hic  proscindimur  atrocibus  conviciis,  primum  quod  in  sanctos  simus  contumeliosi,  deinde  quod  fideles  ingenti  beneficio  privemus.  Nos  vero  utrumque  negamus.  Nam  quod  illis  Christi  officium  non  patimur  assignari,  hoc  fit  sine  ulla  eorum  iniuria.  Nullum  ergo  illis  honorem  praeripimus,  sed  qui  temere  ac  perperam,  hominum  errore,  illis  attributus  erat.  Nihil  dicam,  quod  non  possit  digito  monstrari.  Principio  homines  precaturi,  Deum  imaginantur  procul  abesse,  nec  ad  eum,  nisi  patroni  cuiuspiam  ductu,  patere  accessum.  Neque  inter  rudes  ac  indoctos  tantum  vagatur  falsa  haec  opinio:  sed  qui  duces  caecorum  haberi  volunt,  ita  quoque  sunt  persuasi.  Porro  in  quaerendis  patronis,  suum  quisque  sensum  sequitur.  Alius  Mariam,  alius  Michaelem,  alius  Petrum  eligit.  Christum,  ut  plurimum,  nullo  loco  nec  numero  dignantur.  Imo  vix  centesimus  quisque  reperietur,  qui  non  stupeat,  tanquam  ad  novum  portentum,  si  Christum  audiat  advocatum  nominari.  Christo  igitur  praeterito  in  sanctorum  patrociniis  omnes  acquiescunt.  Gliscit  deinde  magis  ac  magis  superstitio,  ut  promiscue  sanctos,  non  aliter  quam  Deum,  invocent.  Fateor  equidem  quum  distinctius  loqui  [pag.  44]  volunt,  non  aliud  petere  eos  a  sanctis  quam  ut  eorum  precibus  iuventur  apud  Deum.  Sed  saepius,  confuso  hoc  discrimine,  nunc  Deum,  nunc  illos,  prout  tulerit  mentis  impetus,  requirunt  et  implorant.  Quin  etiam  propria  cuique  provincia  est  assignata:  ut  alius  pluviam,  serenitatem  alius  conferat;  alius  liberet  a  febre,  alius  a  naufragio.  Verum  ut  profana  ista  ethnicorum  deliria,  quae  passim  tamen  grassantur  in  ecclesiis,  dissimulem,  una  haec  impietas  pro  omnibus  sufficiat,  quod  totus  mundus  hinc  inde  advocatos  sibi  accersendo,  Christum,  qui  unus  a  Deo  propositus  erat,  negligit:  et  sanctorum  magis  tutela  quam  Dei  protectione  confidit.  At  nostri  reprehensores,  etiam  qui  inter  alios  aliquanto  plus  habent  aequitatis,  modum  in  nobis  desiderant,  quod  sanctorum  mortuorum  mentionem  in  totum  ex  precibus  sustulerimus.  Sed  ex  ipsis  scire  velim,  quid  eos  peccare  existiment,  qui  regulam  a  Christo  optimo  magistro,  a  prophetis  et  apostolis  omnibus  positam,  fideliter  observant:  nec  quidquam  praetermittunt,  quod  vel  spiritus  sanctus  in  scripturis  docuerit,  vel  servi  Dei,  a  prima  mundi  origine  usque  ad  aetatem  apostolorum  in  usu  habuerint.  Nihil  est  fere,  de  quo  diligentius  praecipiat  spiritus  sanctus,  quam  de  vera  orandi  ratione.  Nulla  est  syllaba,  quae  ad  sanctorum  mortuorum  subsidium  confugere  nos  doceat.  Multae  complu-   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci