47:48
Erigam
illud.
Hic
sibi
Christus
resurrectionis
suae
gloriam
vindicat,
quum
tamen
Scriptura
passim
testetur
opus
esse
Dei
patris.
Sed
haec
duo
probe
inter
se
conveniunt.
Scriptura
enim
ut
Dei
potentiam
nobis
commendet,
patri
hoc
diserte
adscribit,
quod
excitaverit
filium
a
morte:
hic
vero
Christus
peculiariter
divinitatem
suam
praedicat.
Ac
Paulus
utrumque
conciliat
(ad
Rom.
8,
ll),
nam
spiritum,
quem
facit
resurrectionis
autorem,
promiscue
nunc
Christi,
nunc
patris
spiritum
nominat.
20.
Quadraginta
sex
annis.
Consentit
cum
hoc
loco
Danielis
supputatio
(Dan.
9,
25).
Septem
enim
hebdomadas
numerat,
quae
annos
quadraginta
novem
efficiunt:
sed
antequam
ad
finem
ultimae
ventum
esset,
absolutum
templum
fuit.
Quod
in
historia
Esdrae
longe
brevius
temporis
spatium
notatur,
tametsi
aliquam
habet
repugnantiae
speciem,
minime
tamen
cum
prophetae
verbis
pugnat.
Erecto
enim
sanctuario,
antequam
templi
aedificium
perfectum
foret,
sacrificia
offerre
coeperunt:
postea
diu
intermissum
fuit
opus,
populi
ignavia,
quemadmodum
ex
querimoniis
Haggaei
clare
patet
(1,
4).
Severe
enim
Iudaeos
accusat,
quod
nimis
sedulo
intenti
ad
exstruendas
privatas
aedes,
Dei
templum
mutilum
relinquerent.
Sed
quorsum
eius
templi
mentionem
faciunt,
quod
ab
Herode
quadraginta
ante
annis
vel
circiter
excisum
fuerat?
Nam
quod
tunc
habebant
templum,
tametsi
magnificentissime
et
immani
sumptu
erat
exstructum,
intra
octo
tamen
annos
Herodes
praeter
hominum
opinionem
absolverat,
ut
refert
Iosephus
libr.
Antiqq.
15.
cap.
ultimo.
Mihi
probabile
videtur,
perinde
habitam
fuisse
novam
templi
structuram,
ac
si
vetus
illud
semper
in
statu
suo
durasset,
quo
plus
venerationis
inesset:
atque
ita
ex
vulgari
et
usitato
more
fuisse
loquutos,
quod
templum
a
patribus
summa
difficultate
vix
per
annos
quadraginta
sex
conditum
fuerat.
Porro
haec
responsio
satis
ostendit,
quo
animo
signum
petierint.
Nam
si
parati
fuissent
prophetae
divinitus
misso
reverenter
obseqni,
non
ita
superbe
repudiassent
quod
de
officii
sui
approbatione
dixerat.
Testimonium
aliquod
divinae
virtutis
habere
volunt,
interea
nihil
admittunt
quod
non
hominum
modulo
respondeat.
Sic
hodie
papistae
miracula
flagitant,
non
quod
locum
daturi
sint
Dei
potentiae
(nam
illis
fixum
est,
homines
praeferre
Deo,
nec
unguem
unum
ab
eo
deflectere
quod
usu
et
consuetudine
receptum
habent),
sed
ne
absque
ratione
videantur
Deo
esse
rebelles,
colorem
hunc
praetexunt
suae
pervicaciae.
Ita
caeco
impetu
infidelium
animi
secum
tumultuantur,
ut
Dei
manum
sibi
ostendi
cupiant,
nec
tamen
divinam
ease
velint.
22.
Quum
ergo
surrexisset
a
mortuis.
Recordatio
haec
superiori
fuit
similis,
cuius
nuper
meminit
evangelista.
Loquentem
Christum
non
intelli-
|