[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


32:48  an  esset  auxiliator:  miratus  est  neminem  esse  qui  intercederet.  Itaque  salutem  sibi  fecit  brachio  suo,  et  se  iustitia  sua  firmavit.  Utroque  loco  brachium  Dei  ordinariis  mediis  opponitur:  quae  tametsi  nihil  derogant  potentiae  Dei,  eius  tamen  adspectum  quasi  vela  quaedam  obscurant.  Perinde  est  ac  si  dixisset  propheta,  Non  utetur  Deus  usitatis  modis  ad  servandum  mundum,  sed  prodibit  ipse  in  medium,  ut  appareat  salutem  hanc  mirificum  esse  eius  opus.  Merito  igitur  concludit,  hanc  admirabilem  Dei  bonitatem,  et  quae  incomprehensibilis  est  humanis  ingeniis,  summis  laudibus  praedicandam  esse.  Secundo  versu  idem  clarius  exponit,  patefactam  esse  dicens  salutem  et  iustitiam  eius  gentibus.  Quid  enim  minus  sperari  potuit,  quam  in  densis  illis  tenebris  ignorantiae  et  caecitatis  repente  exorituram  esse  lucem,  et  in  profunda  iniquitatum  abysso  iustitiae  locum  fore?  Quod  autem  salus,  quae  effectus  est  iustitiae,  priore  loco  ponitur,  tametsi  inversus  est  ordo,  id  tamen  rarum  non  est,  nec  absurdum  videri  debet,  ubi  de  beneficiis  Dei  habitus  est  sermo,  modum  qui  ordine  praecedit  explicationis  causa  adiungi.  Porro  iustitia  Dei  ex  qua  manat  salus  hominum,  non  in  eo  sita  est  quasi  illis  rependat  quod  meriti  sunt:  sed  specimen  est  bonitatis  eius,  gratiae  et  fidei,  ut  alibi  dictum  est.  3.  (Recordatus  est.)  Postquam  de  generali  revelatione  salutis  loquutus  est,  peculiarem  Dei  gratiam  erga  electum  populum  proprio  elogio  commendat.  Etsi  enim  gentibus  ac  Iudaeis  communiter  se  Deus  in  patrem  obtulit,  a  Iudaeis  tamen  exorsus  est,  ut  essent  quasi  primogeniti.  Haec  enim  gentium  gloria  est,  quod  cooptatae  sint  ac  insitae  in  sanctam  Abrahae  domum  :  et  ex  promissione  Abrahae  facta  fluxerit  communis  totius  mundi  redemptio:  sicuti  etiam  dicit  Christus,  Salus  ex  Iudaeis  est,  Ioan.  cap.  4  vers.  22.  Quare  merito  dicit  propheta,  Deum  in  mundo  redimendo  fidei,  quam  dederat  populo  Israel,  recordatum  esse.  Quibus  etiam  verbis  docet,  non  alia  causa  inductum  fuisse,  nisi  ut  fideliter  praestaret  quod  fuerat  pollicitus.  Ac  quo  melius  exprimat  promissionem  non  in  meritis  vel  iustitia  hominum  fundatam  esse,  bonitatem  priore  loco  nominat,  deinde  fidem  adiungit  quae  ex  ea  pendet.  Summa  est,  Deum  non  exiisse  extra  se,  ut  loquuntur,  sed  causam  reperisse  in  gratuita  sua  bonitate,  et  mero  beneplacito  quod  pridem  Abrahae  et  eius  posteris  testatum  fecerat.  Recordandi  autem  verbum  ad  sensum  hominum  refertur:  quia  diuturna  suspensio  quaedam  oblivio  videri  poterat.  Si  quidem  a  die  promissionis  ultra  duo  annorum  millia  praeterierant  antequam  exhibitus  fuerit  Christus  :  et  interim  tot  malis  et  cladibus  subinde  afflicti  sunt  fideles,  ut  mirum  non  sit  anxie  gemuisse,  ac  si  a  spe  videndae  et  fruendae  redemptionis  deiecti  forent.  Quod  continuo  post  additur,  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci