15:48  Totum  quadriennium  egerant  in  vinculis.  Impetravimus  Bonifacius4)  et  ego  a  senatu,  ut  esset  nobis  libera  invisendi  illos  copia.  Permisit  senatus.  Tandem  illi  mansuetudine  nostra  victi,  qui  nullo  carcerum  squalore,  nullo  mortis  metu  vinci  poterant  resipuerunt  et  recantarunt.  Postea  idem  usu  venit  nobis  cum  tribus  aliis  et  ipsis  contentiosissimis  Anabaptistarum  coryphaeis,  quos  eadem  lenitate  ac  salutandi  frequentia  ad  hoc  induximus,  ut  errores  suos  agnoverint  et  abiurarint.  Quid  actum  sit  item  cum  Claudio  Sabaudo,5)  trinitario,  quem  senatus  Augustanus  in  vincula  coniecerat,  dubio  procul  adhuc  recordaris.  Gratia  Domini  adiuti  malebamus  servare  animas  sanguine  Christi  redemptas,  quam  lictori  dare  perdendas.  Senatus  pro  suo  officio  cavit,  ne  quidpiam  falsorum  dogmatum  veneno  possent  amplius  inficere,  dum  eos  in  custodiam  clausos  detinuit.  Ministri  verbi  curabant,  ut  interventu  gratiae  Dei  misere  irretitos  tandem  a  laqueis  Satanae  liberarent  et  ad  resipiscentiam  inducerent.  Et  id  agebatur  non  uno  et  altero  mense,  sed  perseveranter,  neque  disputationibus  et  rixis  quibus  mentes  illaqueatae  non  solvuntur  sed  magis  irretiuntur,  sed  amicis  ac  fraternis  salutationibus,  colloquiis,  consolationibus  ac  beneficiis,  quibus  futurum  sperabatur,  ut  flecterentur  tandem  illorum  mentes,  et  monitionum  doctrinaeque  capaces  redderentur.  Est  enim  hominis  animus  generosus  ac  magis  faciliusque  ducitur  quam  trahitur.  Huic  rationi  lucrificandi  errantes,  crede  mihi,  non  deest  Dominus,  si  ministri  non  sint  pigri,  sed  irremissi  in  opere  hoc  et  studio  convertendi  homines  ab  erroribus  noxiis  et  Christo  lucrifaciendi.  6)  4)  Wolffiardt  (Lycosthenes).  5)  De  CI.  Sabaudo  s.  Allobroge  v.  N.  59,  not.  2.  N.  61  et  145,  not.  3  et  probabiliter  etiam  N.  1225,  not.  5.  Quem  Blaurerus  bene  nosse  poterat  quum  postea  Constantiam  se  receperit  a.  1543.  Breitinger  in  Mus.  helv.  L  I.  667.  Schwenkfeldius  Augut>tanos  et  Argentoratenses  admonuii  ut  sibi  ab  eo  caverent.  (Epp.  1566.  I.  554  cf.  Trechscl.  I.  57.)  Vides  eum  non  plane  ad  meliora  conversum  faisse.  A  1550  Memmmgae  fuit.  (Schelhorn,  Mes.  hist  v.  Memmingen  265.  Amoen.  Uter.  XL  91.  Unold,  Ref.  Gesch.  v.  Memm.  151.)  Quae  ultima  eius  mentio  facta  est  quod  sciamus.  Erat:  ein  klein  Mannlein,  vornen  giatzet,  ein  Bart  mit  zween  strotzen,  ein  bosz  schwartz  Wappen-Eocklin  mit  Ermeln  ete.  (Frechtus  Blaurer  o  in  Mus.  helv.  I  I  675.)  6)  Conferri  possunt  quae  Musculus  dicit  in  Locis  comm.  Bas.  1560  fol  p.  776.  780:  ubi  inter  alia:  Non  debet  statim  moveri  magistratus  clamoribus  eorum  ministrorum  qui  ad  quosvis  errantes  opprimendos  magis  quam  corrigendos  improbo  sollicitant  potestatem  magistratus  Omnino  citra  dissimulationem  inter  eos  esse  me  fateor  quibus  admodum  displicet  quod,  ubi  interficiendi  sunt  errores,  interficiuntur  homines.  tibi  laudat  Augustini  vocem  dicentis  L  L  contra  literas  Pebiliani  c.  29;  Diligite  homines,  interficite  errores,  et  contra  occisores  haereticorum  parabolam  de  zizaniis  convenientissime  exponentis.