11:48
occurrere,
dum
videbat
locum
esse
in
disputatione
Lausannensi5)
utebatur,
ut
nos
anteverteret:
quod
sane
nobis
non
erat
ingratum.
Nam
quid
attulit
Lausannae
quod
contra
eum
Genevae
non
fuerit
dictum,
praeter
unam
de
transsubstantiatione,
quam
vocant,
deductionem?
quam
dextre
tractavit,
ut
alia
non
prorsus
inepte.
Quod
scribit
se
admonitum
ne
tam
praecise
nobiscum
ageret,
scilicet
Carolus
erat
quem
timeremus?
et
aliquis
aliquando
metus
nos
tenuit
ne
vinceremur?
Basileae,
6)
ubi
erat
Erasmus,
Berus,
Zicardus,
Cantiuncula
(theologi
illi
ut
hi
iurisperiti),
in
arenam
descendimus,
et
sustinuimus
argumenta
non
levia
nostrorum,
ut
Oecolampadii,
bellicam:
sed
scripturis
ita
erant
roborata,
ut
ne
minimum
quidem
convellere
potuerint.
Sed
quis
metus
potest
tenere
eos
qui
certi
sunt,
dum
stant
pro
veritate,
ex
promisso
Dei,
se
habituros
os
et
sapientiam
cui
omnes
adversarii
non
possint
resistere?
et
qui
non
propriam
gloriam
neque
ut
vincant
quaerunt,
sed
gloriam
Dei,
et
ut
Christus
et
veritas
vincat,
et
id
petunt
in
privatis
et
publicis
precibus?
At
novit
Carolus
nos
ardentius
precatos
esse,
et
omnes
ad
preces
invitasse.
Si
quis
forte
nobis
timens,
ut
olim
contigit,
ubi
primum
vocabar
ad
praedicandum,"2)
et
accurrissent
aliqui
magni
ut
videbantur,
ego
vero
nullus
videbar
(ut
vere
ex
me
sum),
dicebant:
Quid
faciet
hic
miser?
utinam
nunquam
venisset
nec
vocatus
fuisset:
non
poterit
subsistere,
et
omnes
confundemur
cum
eo.
Sed
ubi
collata
fuerunt
signa,s)
et
ultro
adversariis
ea
quae
volebamus
tueri
proponentes
in
arenam
adversarium
provocaremus
:
ibi
is
quem
tantopere
nonnulli
formidabant,
dixit
se
nolle
disputare,
neque
dignum
esse
qui
librum
post
me
ferat.
Si
ita
dictum
fuerit
Carolo,
non
satis
novi:
sed
quod
ego
neque
Viretus
unquam
cogitaverimus,
hoc
possumus
certo
affirmare:
neque
voluimus
eum
aliquid
omittere
eorum
quae
adduci
possunt,
imo
potius,
ut
dixi,
lapsum
memoria
et
non
satis
tenentem
quae
dicenda
erant,
et
unde
coepisset
orationem,
saepius
in
viam
reducebamus.
Quid
tentarit
sub
finem
disputationis,
quam,
ut
diximus,
per
Bernardum
impetravimus,
non
prorsus
ignoramus,
9)
sed
per
Dominum
effectum
est
ut
5)
Ea
scil.
quae
mense
Octobre
1536
habita
est,
et
ubi
Carolus
de
transsubstantiatione
verba
fecit
(Buchat,
IV.
325).
6)
Pertinent
haec
ad
m.
Febr.
1524,
quum
Farellus
e
Gallia
j
rofugus
disputationem
habuit
annuente
senatu,
invi-'
tis
universitatis
professoribus,
maxime
L.
Baerio,
Erasmi
amico.
(Hermi.
I.
193
sa.
202.
Kirchh.
L
19
sa.
Herzoq,
Oecol
L
248.;
7)
m.
Iunio
1524
Monbelgardi,
suasu
Basileensium
et
ex
autoritate
ducis
Ulrici
exsulis.
Vide
ipsum
in
praefatione
Summarii
sui
ed.
1552
et
Kirchhofer,
I.
34.
8)
scil.
in
disputatione
Genevensi.
9)
verum
nos
nescimus
quid
hic
significet.
Carolus
se
iam
persuasum
testabatur.
|