[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


1:48  [CO  1.  48]  sursum  deorsum  ferri,  haesitare,  suspensum  versari,  desperare  denique  fidere  est,  sed  constanti  certitudine  ac  solida  securitate  animum  offirmare,  et  habere  ubi  recumbas  et  pedem  figas  (1  Cor.  2.  2  Cor.  13).  Ex  eo  alterum  sequitur:  promissionem  quoque  ipsam  abolitam  esse  et  evanidam  perire.  Siquidem  nullis  implebitur,  nisi  qui  certo  ac  sine  haesitatione  persuasum  habuerint,  implendam  sibi  esse,  vel,  ut  uno  verbo  dicam,  fidem  illi  habuerint.  Collapsa  igitur  fide, [p. 85]  nulla  vis  promissionis  residua  esse  potest.  Ut  igitur  spes  aliqua  salutis  proponatur,  novae  promissiones  offerantur  oportet,  quae  praestari  nobis  possint;  sunt  autem  promissiones  evangelicae,  quas  nobis  gratuitas  misericors  Dominus  offert,  non  aliqua  nostrae  dignitatis  aut  benefacto-  [OS  60]  rum  ratione,  sed  paterna  sua  bonitate  (Rom.  10),  nec  aliam  nobis  conditionem  imponens,  quam  ut  tantam  beneplaciti  sui  gratiam  toto  animo  amplectamur.  Hoc  est  quod  subiicit  Paulus  (Rom.  4):  ideo  ex  fide  salutis  haereditatem  nobis  obvenire,  ut  firma  sit  promissio.  Certa  enim  est  fides,  quae  sola  Dei  misericordia  nititur,  sciens,  quia  misericordia  et  veritas  obviaverunt  sibi,  hoc  est,  quaecunque  Deus  misericorditer  pollicetur,  fideliter  quoque  praestet.  Et  certam  fidem  sequitur  firma  promissio,  quae  non  potest  non  impleri  credentibus  (Psal.  85).  Quare  iam  agnoscendum  est,  salutem  nostram  sola  Dei  misericordia  constare,  nulla  vero  nostra  dignitate,  aut  quacunque  re,  quae  ex  nobis  sit,  ideoque  in  hac  spem  totam  sistere  convenit,  et  velut  profunde  figere,  non  respectare  ad  opera  nostra,  aut  ex  illis  subsidium  aliquod  petere.  Adeoque  haec  fidei  natura  est,  aures  arrigere,  oculos  claudere,  hoc  est,  promissioni  attendere,  cogitationem  avertere  ab  omni  hominis  dignitate  vel  merito.  Nunquam  enim [p. 86]  Deo  satis  confidemus,  nisi  de  nobis  penitus  diffisi;  nunquam  in  ipso  satis  animos  erigemus,  nisi  prius  in  nobis  deiectos;  nunquam  in  ipso  nos  satis  solabimur,  nisi  in  nobis  desolati;  nunquam  in  ipso  satis  gloriabimur,  nisi  omni  in  nobis  gloria  abdicati.  Gratiam  ergo  Dei,  abiecta  quidem  prorsus  nostri  fiducia,  de  eius  tamen  bonitate  certo  confisi,  apprehendimus  ac  obtinemus,  et,  ut  ait  Augustinus,  1)  nostra  merita  obliti,  Christi  dona  amplectimur,  quod  ipsum  est  habere  veram,  ut  decet,  fidem.  Hanc  vero  certitudinem  nullus  assequi  potest  nisi  per  Christum,  cuius  solius  benedictione  a  maledictione  legis  liberamur,  quae  omnibus  nobis  edicta  et  denunciata  est;  cum  ob  imbecillitatem,  quam  ex  patre  Adam  haereditariam  accepimus,  legem  operibus  nostris  implere  non  possimus,  ut  necesse  erat  iis,  qui  sibi  iustitiam  inde  comparare  velint,  cuius  deinde  iustitia,  iusti  ipsi  et  legis  impletores  fimus.  Hanc  enim  ut  no-  1)  De  verbis  Apostoli  Cap.  11.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci