40:479  479  PRAELECTIONES  480  Deum  proprie  non  competere,  sed  translatitiae  sunt  loquutiones,  quia  primo  Deus  non  tangitur  iracundia,  deinde  non  decernit  quidquam  apud  se  quod  postea  retractet.  Sed  quum  haec  aliena  sint  a  Deo,  per  similitudinem  sibi  accommodat.  Quoties  autem  spiritus  sanctus  his  loquendi  formis  utitur,  discamus  eas  potius  ad  rem  referre,  quam  ad  Dei  personam.  Deus  decrevit  iram  suam  effundere,  hoc  est,  ita  promeriti  erant  Israelitae  suis  sceleribus,  ut  necesse  fuerit  de  illis  poenam  exigi.  Simpliciter  ergo  intelligit  propheta  maturam  fuisse  populi  iniquitatem,  et  ideo  tempestivam  fuisse  vindictam  Dei,  nisi  aliunde  fuisset  retentus.  Obstaculum  autem  iam  attigi,  quia  consuluit  nomini  suo,  ne  profanaretur.  Decrevi  igitur  effundere  excandescentiam  meam  super  eos,  ad  complendam  iracundiam  meam  in  ipsis  in  medio  terrae  Aegypti.  Alii  vertunt,  ad  consumendam  :  sed  improprie  :  verbum  rOD  significat  utrumque,  tam  consumere  quam  complere  vel  perficere.  Sed  quamvis  interdum  dicat  Deus  se  consumere  omnia  tela  vel  flagella  sua  in  puniendis  hominum  sceleribus,  hic  tamen  non  adeo  quadraret  transferri  ad  ipsam  iracundiam.  Melius  itaque  conveniet  alter  sensus,  nempe  quod  Deus  decreverit  effundere  excandescentiam  suam  donec  se  ipsum  satiaret.  Hic  enim,  ut  dictum  est,  induit  personam  hominis  irati,  qui  aliter  pacare  animum  non  potest  quam  si  satiatus  fuerit  exigendis  poenis.  Est  autem  fere  inexplebilis  iracundia.  Sed  Deus  in  summa  hic  exprimit  tantam  fuisse  atrocitatem  illius  sceleris,  ut  digni  fuerint  Israelitae,  in  quorum  exitium  effunderet  suam  excandescentiam,  et  impleret  omnes  iracundiae  suae  numeros,  idque  in  medio  terrae  Aegypti,  quia  iam  satis  ostenderant  se  indignos  esse  quos  redimeret:  ideo  satius  erat  illos  perdere  in  medio  terrae  Aegypti.  Sed  postea  attexit,  9.  Et  feci  propter  nomen  meum  ne  profanaretur  in  oculis  gentium,  in  quibus  ipsi  in  medio  eorumi  quibus  cognitus  fui  ipsis  in  oculis  eorum,  ad  educendum  eos  e  terra  Aegypti.  Hic  significat  Deus  una  tantum  causa  se  fuisse  retentum,  ne  tam  ingratam  et  sceleratam  gentem  penitus  deleret,  nempe  quia  videbat  sacrum  suum  nomen  expositum  fore  gentium  ludibriis.  Docet  ergo  respectu  gloriae  suae  potius,  quam  misericordia  se  fuisse  adductum,  ut  illis  parceret,  vel  rigorem  suum  suspenderet  ad  tempus.  Ergo  sub  verbo  faciendi  hoc  totum  intelligi  debet  quod  postea  clarius  explicabitur.  Summa  est,  abstinuisse  ab  ultima  vindicta  propter  nomen  suum,  ne  profanaretur  in  gentibus.  Quanquam  hic  pronuntiat  Deus  se  potius  rationem  habuisse  sui  quam  illorum,  tamen  minime  dubium  est  quin  illis  pepercerit,  quod  videbat  non